Aşk ve felsefe

Geçenlerde Anadolu Üniversitesi’nde ODTÜ'de Felsefe bölümü başkanlığı yapan Prof. Dr. Ahmet İnam “Felsefe ve Aşk” konulu bir söyleşi yaptı. Genel olarak, cinsiyetler arasında yaşanan aşktan bahsedildi bu söyleşide. Fakat konuşmanın merkezi noktasını, yaşadığımız hayata, etrafımızdakilere aşkla sarılma fikri oluşturuyordu.

Ahmet İnam, şu anda çoğumuzda eksik olan bir duyguyu hatırlattı bize yeniden. Söyleşi bitince çoğumuzun kafasında “Yaptığımız şeyleri kendimize inanarak ve kendimizi onaylayarak yapıyor muyuz?” sorusunun oluşması gerekiyordu sanırım.

Kendimi bu açıdan sorgulasam da yine de kolaycı bir çözüm bulmaktan kurtulamadım doğrusu. Yusuf Atılgan’ın “Aylak Adam” adlı kitabında, kitabın ana karakteri içinde yaşadığı dünyanın ve insanların değişmesini ister. Fakat bunun için her hangi bir şey yapmaz nedense. Bu değişim için sadece, bütün insanların aynı anda sinemaya gitmesinin ve film bitiminde herkesin aynı anda, sinemadan çıkıldığında hissedilen filmde yaşıyormuş gibi olma duygusunu yaşamasının etkili olabileceğini düşünür.

Bunun gayet kolaycı ve ütopik bir bakış açısı olduğunu düşünsem de “Ne yapalım ki insanlar aynı anda gerçekten aşka inansın, gerçekten her şeyi büyük bir aşkla yapsın? Bunun için çözüm sinema olabilir mi?” gibi tuhaf sorular sormaktan kendimi alamadım nedense. Herkesin aynı şeyleri duyup hissetmesi tabii ki de çok güç bir şey. Ama yine de artan pasif nihilist insan tipininyerine aktif insan gelse fena mı olurdu?