Cep Telefonu

Cep telefonu kullanımından bahsettik. Fakat yine aynı resimlere şahit olmak üzüyor. Özellikle toplumun önünde olan kişilerin cep telefonuyla çok meşgul olmaları iyi olmuyor.

Özel telefonlara izinsiz bakılamaz demiştik ve eklemiştik anne baba, kurum yetkilileri yasalar çerçevesinde kontrol amaçlı bakılır.

Haberlerde benim telefonuma neden izinsiz bakılıyor diye evlat bağırıyordu. Sakıncalı iştigalin yoksa sorun çıkmaz, feryat ettiğine göre yanlışı vardır.

Cep telefonunu kullanmak gerçekten iradeli olmayı, dikkatli davranmayı, bilgilere sahip çıkmasını bilmek gerektiriyor.

Cep telefonu sayesinde hayatlar kurtuluyor. Yardımlar ulaşıyor. Kazazedelere ulaşılıyor.

Bir o kadar da zararı var. İletişim zafiyeti olan kişilerin yanlışa düşmelerine neden oluyor.

Dahası trafikte çoğu sürücü ne yazık ki, cep telefonuyla meşgul oluyor. Bu sürücüler şehir içi, şehir dışı ayrımı olmaksızın her yerdeler.

Vicdani sorumluk olmayınca kişilerin eylemlerini düzeltmek mümkün gözükmüyor. İnanç konusunda da zayıf kişiler, polisin görüş alanının dışına çıkar çıkmaz cep telefonuyla meşgul oluyor.

Polis görmüyor fakat inancımıza göre hiç ayrılmayan yazıcıların tespitlerini neden unutuyoruz? İnancımızın gereğini yapsak sorun kalmayacak zaten.

Bir camii görevlisi anlatıyor. Aziz cemaat cep telefonlarınızı kapatın ikazında bulunduğum zamanlar mutlaka ilk rekâtta telefonlar çalıyordu. Diğer rekatlardan bahse gerek yok.

Bir gün dedim ki, herkes cep telefonlarını açsın. Namaza başlıyoruz dedim. Tekbiri aldım. Camiinin içinde melodi sesinden durulmaz diye düşünüyordum.

Lakin o ne? hiç telefon çalmadı. Ne desem ki?

Biz tamamlayalım. Nasrettin hocanın evladı aksidir. Babası yap der, o yapmaz. Bir gün değirmene gönderir.

 Oğlum der: değirmen dönüşünde çayın üzerindeki köprüde merkebin yükünü çöz der. Aksilik bu.

Çocuk babamı çok üzdüm sözünü tutayım der, tutar, fakat unu hamur eder.

Cep telefonu nimettir. Nimeti yerli yerince kullanalım. Tersten anlamayalım.

Not: Sizlerden bir aylık  izin istemiş olayım.