ESKİ FOTOĞRAF

Eski fotoğraflar vardı albümlerin içinde sararan köşesinde günün tarihi ve o günün değerini hakkıyla veren fotograflar. Albüm albüm saklanan vitrinlerin içinde . Anılardan konu açıldığı zaman ortaya çıkan. İçini ısıtırdı sayfaların birbirine yapışmış sesi ve bilirdin en sevdiğin fotoğrafın yerini ,sabırsızlıkla sırasının gelişini beklerdin. Gördüğün an zamanda yolculuğun başlar her ayrıntıyı tekrar tekrar incelerdin o güne özel olan . Ve gerçekti  her fotoğraftaki anı. Plansız ve zamansız pozlardı hepsi. Gülümseyişlerin provası yapılmamıştı kahkahalar tavanlara yükselirken ölümsüzleştirilmişti. Kıyafetlerin markasının bir manası yoktu. Göstermeninde bir önemi yoktu. Sofralar içtenliğiyle ortadaydı. Gösterişten haberi yoktu. Kutlamaların fotografları hangi mekanda olduğu hangi organizasyon firmasıyla iş birliği yapıldığını göstermek için  değil dostlukları pekiştirmek içindi. Fotoğraflar birer pencereydi geçmişin özel anlarına açılan her alınan otuz altı poz paha biçilemezdi gülüşlerin yamuk çıkması, üzerindeki kıyafetin uyumsuz oluşu yada dağınık saçların görünmezdi anların samimiyeti karşısında . Peki ya fotoğraf makinelerini cebimizde taşımaya başlayınca ne oldu ? Değerli anılar biriktirmek kayıp giden bir yıldız oldu . Samimiyet ise yıldız tozu . Göstermek istedi insan kusurlarla kaplı kusursuz gülünüşü , mutsuzluğuna giydirdiği pahalı elbiseyi, kibirini doyurduğu pahalı yemeğini, beğeni almak için beğeni almayacak hareketler sergileyip herkes kadar herkesleşti özgünlüğünü kaybetti . Elbette zor elde edilen değerliydi ancak değerli neye sahip olduysa insan değerini hep indirgedi . Yaradılıştan mı bu nankörlük yoksa çağın hastalığı olan yüzeysellikten mi bilmiyorum ancak özünü, yalınlığını ve değerlerini koruyarak geçmemiş bir ömrü ben  ziyan sayanlardanım.