Hişt Sen! Kendinde misin?

Değilsin. Olmadığına iddiaya varım. Bunu senin de anlaman için şu soruları yanıtlaman yeterli; İçinde olanı ifade ediyor musun yoksa karşı tarafın hoşuna gitmeyecek diye susup, idare mi ediyorsun? Hayatını kendi doğrularına göre mi yaşıyorsun yoksa “El âlem ne der” kaygısıyla duruyor musun? “Hayır” demek istediğinde bunu söyleyebiliyor musun? En son sorum da şu(bu en can alıcı olanı); İstediğin işi yapıyor musun yoksa “Benimki de hayal canım” deyip kurban rolünde kenara mı çekiliyorsun?

Bunlara cevabınız “evet” ise sizi uyarayım; kendinizde değilsiniz. Neredesiniz peki? “Bir mesleğin olsun. Sen onu hobi olarak yap” diyenlerdesiniz. Hayatınızı onların dediklerine göre yaşarken kendinizde olmanız pek beklenemez zaten. Başkaları ne düşünecek diye sustuğunuzda da kendinizde değilsiniz. O an bir başkası oluyorsunuz. Ve normalde “hayır” diyecek olan siz “evet” dediğinizde maalesef yine konuşan siz değilsiniz. Peki, bu kadar konuşuyorsun da sen kendinde misin? Maalesef tam olarak değilim. Zaten bunu yazma amacım da bir yandan durumu kendime hatırlatmak. Böyle olduğu için çok da üzülüyorum. Çünkü kendinde olmayan insan mutlu olamıyor. E mutlu değilsem de hiçbir şeyin anlamı yok.

Siz de mi üzülüyorsunuz? O zaman gelin beraber bir yerden başlayalım. Çünkü bu durumun farkına varmak da önemli bir şey. Farkına varalım ki yol alalım. Trene binip, kendi durağımızda inelim. Belki alıştık şu anki durağa, belki tanıdık ama mutlu değiliz burada. Ben dizlerim titreyerek de olsa o trene bineceğim. Korkmak zayıflık değil ki. Bence asıl zayıflık korktuğunu kabul etmemektir. Korktuğun için bahaneler üretip, acı çektiğin yerden çıkmamaktır. Ne zaman, “Ama ben ne yapabilirim ki?” diyoruz o zaman kurban rolünü oynuyoruz demektir. Güvenli limandan çıkmamak için bilinçaltımız bahaneler üretiyor. “Acı çekmen umurumda değil. Güvende ol, yeter” diyor. Ona da kızmayın canım. Onun amacı bizi hayatta tutmak.

Ben bilinçaltıma çok teşekkür ederek o limandan ayrılıyorum. Deli gibi tutkun olduğum yazma eylemi için bir adım atıyorum bu hafta.  Bu iş olana kadar kaç durak gideceğimi bilmiyorum ama önemli de değil. Bir şekilde kendime geleceğim. Haydi, siz de bir bilet alın. O trene binin ve kendinizde inin. Artık siz de kendinize gelin.