Keşke fısıldansa

Bugün bilgiye erişim hiç olmadığı kadar kolay. Buna rağmen, ona ulaşma tembelliğimiz nedeniyle, hala pek çok mecra tarafından manuple edilebiliyoruz. Bu tembellik kalıtsal; artık bir meme(mimetics) olmuş. Şimdi 80'lerde, 90'lardaki kitle iletişim mecralarının manipilasyonu karşısında, objektif bilgiye erişimi kısıtlı anne, baba, akraba, eş dost, komşunun çaresizliğini düşünün. Kendi çaresizliğinizi düşünün. O dönemlerden kalan mermerleşmiş fikirlerin çoğunun yanlış, eksik ya da tek taraflı beslemelerle oluştuğunu tahmin etmek zor olmayacak. 

Çevremizdeki insanlardan daha zeki değiliz.

Çevremizdeki insanlardan daha bilgili değiliz.

Çevremizdeki insanlardan 'daha iyi' insan değiliz.

Ya da tüm'daha'lara sahip olsak bile makroda fark yaratacak kadar ''daha'' değiliz.

En ilginci, ne biz ne de karşıt fikirler ''mutlak haklı'' değil. Biz sadece evrim sürecinde biraz daha bilinçlenmiş primatlarız. İhtiyacımız olan tek şey, geçireceğimiz ortalama bir asırdan kısa bir süre zarfında, olabildiğince öğrenip, üretip, aktarıp, güzel duygular tecrübe ederek buradan ayrılmak.

Keşke bunu biri her gün kulağımıza fısıldasa.