Masum değil baharlar

Bakışımı değiştiriyor, tanınmaz kılıyor yüzümü eylüller

Dar geliyor gözlerim kirpiklerime her sonbaharda

İfademde anlam kargaşası, korkularım asılıyor duvara...

Sararıp da toprağa düşen her yaprakla

Ruhum bedenimden ayrılıyor

Gecenin ellerinde karanlık büyüdükçe büyüyor

Ta ki, uzak şehirlerde yalnızlık küçülene dek!..

Güneş batıyor yüreğimin derinliklerinde

Nefesimde daralmalar birbirini kovalıyor

Kalbim ikiye ayrılıyor hasretimin her haykırışında

Ağıtlar yakıyorum bir daha göremeyeceklerime

Ellerini tutamayacaklarıma

Öpmek isteyip de öpemeyeceklerime

Ve duasız bırakmayacaklarıma...

Kolay mı söküp atmak acının suladığı çiçekleri toprağından

Gri bulutlar dolaşırken aklımın kıyısında

Nasıl unutayım ki beni duldasız bırakan babayı

Ve özlemiyle içimi yakan kardeşi...

Kovalamaca oynuyorum başımı okşayan yağmur damlalarıyla

Anılarım ıslanıyor gölgemin siperinde

Islak acılarıyla eylül dikiliyor karşımda

Bedenimi sallıyor ruhumdaki kırılmalar…

Eksiliyorum, çok eksiliyorum babasız varlığımla

Göğsümde mavi koyulaşıyor, lacivert üşüyor yüreğim

Kalbimi döven dalgalarla alabora oluyorum

Yer altından iniltiler geliyor sol yanımı acıtarak

Hayra yoruyorum derinliğin sesini…

İstiyorum ki;

Yüzümü güldürecek bir hayat tutsun artık elimden

Müjdeler versin Tanrı güzel bir ömürden

Mevsimlerle sözleşmesini iptal etsin ölüm

Özgür bıraksın; yazı-kışı, ilkbaharı-sonbaharı

Kanamasın eylüllerde yaralar…

Rukiye Çelik

13 Eylül 2014/ANKARA

Köy Enstitüsü mezunu bir öğretmenin kızı olarak 10 Kasım 1953 yılında Posof'un ücra bir köyünde a..