Ben bu köyün öğretmeniyim

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Sabahları günaydınla başlarım

Halil dayıyı, Üzeyir amcayı

Güler yüzle, tok bir sesle karşılarım

Öğrencim,  komşum ve arkadaşlarım

***

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Doktoruyum, çiftçisiyim, eriyim

Çift sürerim, bağ, bahçe bellerim

Kâh ırgatı, kâh efendisiyim

Sert tütünden bir sigara tellerim

***

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Bayramında, düğününde ben varım

Mektuplarını yazar, halayında sekerim

Düğününde sağdıcı olur, kına yakarım

Zeytin gözlere alkış, türkü çekerim

***

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Meşe kokan, ardıç kokan dağlarını iyi tanırım

Çeşme Başını, Aslan ve Hiz tepesini

Heybetinden çocukça irkilirim

Lakin her şeyden yüce iyi bilirim

***

Ve

Ben

Bu köyün

Öğretmeniyim

Ak-pak işledim gözbebeklerimle

Edirne’nin, Kırşehir'in, Diyarbakır, Mardin’in

Kaderini çizdim tozlu tebeşirli ellerimle

Alilerin, Mehmetlerin, Nazlı ile  Ayşe’nin

***

Ben

 Bu köyün

Öğretmeniyim

Yaşattım tarihimi, milletimi, dirliğimi

Dini, inancı, ırkı ne olursa olsun hepsini

Al bayrağımın altında, öğrettim birliğimi.

Abdülkadir GÜLER

4 Nisan 1971 – Uluköy

----------------------------------------------------------------------

Not:

Bu şiir, öğretmen yazar İsmail Yılmaz Sunucu’ya

“ Şiirimizde Öğretmen- IV” adını taşıyan antolojide yayınlamak

üzere Uşak’a gönderilmişti.