Sevginizi hissettirin

Sevgili dostlarım, dünyamıza baktığımızda ne kadar çok şeyin biz insanlar adına yüce yaratıcı tarafından lutfedilidiğini görmekteyiz. Fakat neyin gereğidir ki bir çok hadise bu gerçeği fani beyinlerimizden silip götürmektedir. Dünyalık hırsı, mevki kavgası, unuttuğumuz bir çok duygunun maneviyatımızda maddeye dönüşmesi. Yani yaşayıp yaşayamama düşkünlüğü. Hatta ben buna "zavallı bir yürek" diyorum. Bu yürekler gerçekten o kadar zavallıdır ki; etraflarını görmezler, kendilerini hiç görmezler, işin aslı bu insanları görmesi gerekenler de görmezler. Çünkü bunlar vadelerini doldurup titreyerek hatta korkularından geçmişlerini düşünemeyecek kadar aciz düşerek ruhlarını teslim ederler. Bu ne kötü bir sondur ki acı azaba henüz dünyada iken ulaşırlar.

Halbuki öyle miydi? Her nesne, her duygu, insanlar için değil miydi? Yaşadığımız bir anın değeri yine biz insanların vebalinde değil miydi? Yaşamak veya yaşayamamak adı altında hayatımızı nasıl idame ettiriyorsak ulaşacağımız nokta mananın özü değil miydi?

Bugün dışarı çıktığınızda kaç kişiye tebessüm ettiniz? Kaç kişiye samimi bir merhaba dediniz? Veya insanlarla aranız çok iyi ya, kaç kişi sizi görünce tebessüm edip karşıladı? Gülüşüp bir meydanda oturdunuz. Ve birbirinizden ayrıldığınızda dedikodunuzu yapmadınız. İşte mana, meddeden burada ayrılıyor sevgili dostlarım. Maneviyatı yüksek bir insan içinde yoğrulmuş hamuru bilir. Ve o hamur hiç tükenmez. Yoğruldukça yoğrulur. Aşk ile sadakat ile şefkat ile feragat ile ... Bu özellikler bitmez. Kısacası sevgiyi el ile yoğuranların hamurudur bu hamur.

Can dostlarım, hepimiz unuttuğumuz bu değere sahip çıkalım. Hayatın her anında sevgi adına bir adım atalım. Birbirimize sevgi aşılayalım. Biz sevgiyle koşalım, muhakkak bize de sevgiyle dönülecektir. Dışarı çıktığımızda bir muhtacı sevindirelim.

Yani sevgiyi, hoşgörüyü, merhameti içimizden eksik etmeyelim. Güzel yüzünüz hep sevgiyle kalsın...