Yaş 20

Daha ısınmadan yüzümün teni, ayazı geçti çoktan kuruyan yeri..
Hemde kuru bir ayazdı geçen günler.
Terli ve hasta halimle korkularımla yüzleştim. Kaygılarımla seviştim. Artık eskisi gibi her şey heyecanını yitiriyordu.
Ne zaman soğuk mevsimlerde bir çay yudumlasam o anda başlıyordu hayat anlatmaya.
Ne her şeyi konuşabilen camii cemaatleri kalmıştı, ne de hiç bir şey bilmeyen ve sadece eğlenmek isteyen akranlar..
Zaman yitik, yaş 20!
Sen gel de yaşa onca güzel şeyi,
Sonra böbürlen Allah’a! Yok ya var mı ulan böyle bi dünya?
Yok tabi..
Yaş 20 yolun belki çeyreğinden bile daha az bir zaman eder ama, her banka da bozuk 20’liği kabul etmiyor misali anlatayım size darmaduman bir hayatı.
Yüksek rakımlardan yaşanamayan sevdaları, dert ve tasaları neymiş Palandöken’in bizzat kendisi şahit bu olaya.
Tasalanan kim varsa, ya isteği zalim şehre bakıp bir bira içmektir,
Ya da yüksek sesle müzik dinleyip sonra yanında ki güzelliğin çatlamış gevrek dudaklarının tadına bakmaktır.
İnsana bir defaya mahsus geliyor işte.
Yaş 20 yaşamasını bileceksin demişler yaşamışız,
geri de yaşanabilir bir hayat bırakmak için de Abdurrahman Gazi yokuşlarında bir fidan bırakmışız.
Dedim ya terliydim ve biraz da hasta,
Çetin kışlar geçirdim, sadece dışarı da değil, yüreğimin içinde bile çetin kışlar gördüm, şılipo karlar yağdı.
Babam reçber, bi gün korkuyorum dertten ölecek.
Hep onlar alıştırdı bize bu derdin bitmez halini,
Çok yalvardım bu cefa kente, etme dedim bu kadar soğuk olma! Diye.
Şehir sustu, şehir küstü..
Ne yaptığını bilemeden baharlar vermedi,
ne nevrozlar yaşadım ne de yeşilay haftaları.
Yaş 20 ve ben yıpratma politikaları ile dolu bir sistem de ne kapitalizmi ön gördüm, ne de bolluğu...
Beşeri beşerden anlayan bu fani yaratıkları neden 70’li yılları elimizden aldılar bilmem.
Eğitim desen koca bir zaiat!
Reyhani gibi ustalar gittikten sonra buralar bir hayli yaşanmaz oldu, ustam sen yine de üzülme takdir ilahi ne zaman dilerse bende sizinle gelirim.
Ölürken ne denir pek tanımlayamıyorum,
beşeri olan insan sadece büyür.
Bu genç yaşta İstanbul’un eşsiz havasını tadıp sonra kuru bir ovanın tuhaf bozkırlarında yaşamanın kader olduğunu düşündüm.
Selçuklu yapıtları heybeden bir sanat, insan akılamaz tarihin eşiğinde hep soğuğu bahane ederek yaşıyor.
Beşeri olan insan 20 yaş nedir bilmiyor...