Yelkenli uzakta olunca güzel.

Bir hafta önce Geriş Tepesinden inerken denizde ufka doğru bakarken gördüğüm o yelkenlinin fotoğraflarını çekerken düşünmüş sonra da yazmıştım: “ Çok uzakta olduğu için bu kadar güzel. Hep öyledir ya, yaklaştıkça tüm çirkinlikler çıkar ortaya. ”

O gün akşam üzeri limana doğru yürürken çok uzaklarda bir yelkenli gördüm, batıdan doğuya doğru gidiyordu, bir kuğu ahengi ile ilerliyordu. Yarım saat sonra, limanın içinde balık tutanları izlerken hala inşaatı süren mendireğin arkasında bir direğin ucunu gördüm.1 Yaklaştı, limanın ağzına doğru döndü, biraz orada durdu, yelkenleri topladı, limana doğru yöneldi ve limana demir attı.

Yarım saat önce açık denizde kuğu gibi süzülen o güzel yelkenli, şimdi hemen yakınımda bir metal, plastik yığını gibi duruyordu. Uzaklarda bembeyaz görünen yelkenlerin yerinde bol yıldızlı bir bayrak görünüyordu. Biraz önceki rüya gitmiş, yerine gerçekler gelmişti, gerçeklerin acımasızlığını görüyordum, acımasız ve çirkin yüzünü.

O fotoğraflar çektiğim son yelkenli fotoğrafları oldu. Birgün unutursan limandaki gerçekleri, yeni rüyalar peşinde koşarım.

1: İnebolu Limanı, yüz yıldır hala tamamlanamayan inşaatın olduğu liman.