Neden hiç sigara içmedim?

Ortaokulda olduğum yıllardaydı. Benim yaşlardaki komşu çocuklardan biri heyecanla geldi, cebinde birşey saklıyordu. Birşeyler söylemeye çalışıyordu, anlamadım, sonra daha açık konuştu, iki sigara bulduğunu, acele bir kibrit alıp gelmemi istiyordu. İçmeyeceğimi söylediğime çok şaşırmıştı. O gün gitti, herhalde o sigaraları içmiştir. Asıl şaşkınlığı, başka bir gün, misafir odamızdaki büfede paket paket sigaralar olduğunu anlattığımda oldu. O yıllarda babamla annem Almanya’da çalışırlardı. Yabancı sigaraların ülkemizde satılmadığı zamanlarda çeşitli markalarda sigara getirirlerdi misafirlere ikram etmek için. O kadar sigara bolluğu içindeyken bir kez bile içmeyi düşünmemiştim. Zaten o yaşlarda düşünmeyince, daha sonra denemek zaten olacak şey değildi. Yaşamım boyunca bir kez bile sigara içmedim. Soyadım Tiryaki olduğu için bu durumun çelişkisini vurgularlar kimi muzip arkadaşlar.

Ortaokul yıllarımda bir müdür yardımcısı sınıfı bir detektif titizliğiyle incelemiş ve sigara içtiğini belirlediği öğrencileri tahtaya sıralamıştı. Herkesi ayağa kaldırıyor, inceliyor, ellerine bakıyor ve zanlıları tahtaya gönderiyordu. Sigara içtiğini belirledikleri arasında ben de vardım. Son derece bilimsel kriterleri olduğunu bize itiraf ettirmek için sorgularken öğrendik! Çok zayıf olanları ve parmakları sararmış olanları seçmiş. Sanki kırk yıllık tiryakileri belirliyordu. Orada sıralanmış olanların çoğunun hiç sigara kullanmamış olduğunu biliyordum, biri de kendimdim. Sigara içtiğini söyleyenlere dürüstçe itiraf ettiği için “bir daha içme” diyerek sırasına gönderiyordu. Bir tehlike olmadığını görenlerden bazıları içmese bile içtiğini söyleyip yerine geçiyordu. Sonuna kadar direnmiştim, inanmış mıydı, onu bilemiyorum. O müdür yardımcısının adını hala biliyorum. Öğrencilik yıllarımda sevmediğim çok az öğretmen oldu, o da onlardan biridir.

Üniversite yıllarımda, o zamana kadar ağzına hiç sigara sürmediği halde, üniversitede sigaraya başlayanları gördüğümde çok şaşırıyordum. Ortaokul veya lise yaşlarının özenti dönemlerini kazasız atlatıp artık akıllarının başına geldiğini düşündüğüm üniversite yıllarında sigaraya başlayanları hiç anlayamadım. Sigaraya ilk kez üniversitede başlayanların çoğunun kızlar olması da üniversitedeki arkadaşlarım ve öğrencilerimdeki kişisel gözlemimdi. Bunu hep ellerindeki bir şansı tepmek olarak değerlendirdim, asla sigara içmeyecek olma şansını...

Hiç sigara içmedim, çünkü kötü kokulardan ve hava kirliliğinden hep nefret ettim. Çocukken de büyükken de kapalı mekanların biraz ağırlaşan havası beni hep rahatsız etti. Temiz hava solumanın en doğal hakkım olduğunu düşündüm. Eğer doğa bizim böyle havayı solumamızı isteseydi, havanın içinde duman da bulunurdu. Gökyüzü güzel havalarda mavi değil de gri olurdu. Bir insanın sigara içiyor olmasını, içine duman çekmesini hiçbir zaman anlayamadım. Sigarasız bir dünya daha güzel olurdu.