İlk ilkokulum

Bir sabah tutturmuştum, kalemim olmazsa gitmem diye. Kalemimi sabah okuluna giderken halam almış olmalıydı. Annem yalvarıyor gitmem için, bende bir inat vazgeçmiyorum. Dün anneme anlattığımda hemen anımsadı kırk yıllık olayı. Zaten hafızası çok güçlüdür, ne olanları ne de adları unutur. O gün annem beni okula götürüp öğretmene teslim etmiş ve öğretmen de severek içeri almış. Öğretmenimin adı Hüseyin Bilal’di.

1965 yazında evin önüne gelip okula kaydettiği sırada öğretmenimi ilk kez görmüştüm. O zamanlar öğretmen köydeki bütün evleri dolaşıp okul çağına gelmiş çocukları kaydederdi. Okulun tek öğretmeniydi ve tüm sınıflar birarada ders yapardık. Ben okula başladığım günlerde okula bir öğretmen daha gelmişti, Asım öğretmen... Onun sınıfları 4 ve 5 olduğu için biz ilk üç sınıf Hüseyin öğretmenle kalmıştık. Zaman zaman yine beş sınıf birlikte olurduk.

Bir gün bahçede bir ağacın dalına asılmış kantarla tüm öğrencileri tartmışlardı. Diğer kişi ya Asım öğretmendi ya da okulun hemen yanındaki caminin hocasıydı. Ağaca kantar asılıydı, salıncak gibi bir yere oturuyorduk, ve kantarın topuzunu itip çekerek kilolarımızı ölçüyorlardı. Boy ölçmek için en uygun aracın ince bir kitap olduğunu o zaman öğrenmiştim. Eve gelen herkesin boyunu ölçerken bir kitap kullanırım.

Kapının önündeki birkaç merdivenlik platformdan büyük sınıflardaki öğrencilerden biri elinde sallayarak der zilini çalardı. Pazartesi sabahları ve Cumartesi öğleleri İstiklal marşını söyler bayrağın göndere çekilip, indirilmesini izlerdik.

Öğleleri evimize gelir yemeğimizi yedikten sonra yokuşları tırmanıp öğleden sonraki derse giderdik. Son dersten sonra sınıflardan birer kişi nöbetçi kalır, okulu temizlerdik. Bana ikinci sınıfta bir kez sıra geldiğini ama küçük olduğum için büyüklerin bana hiç iş vermediğini anımsıyorum. Zaten verseler de becerebilir miydim, bilemiyorum.

Kar, yağmur, soğuk her koşulda okul açık olurdu, resmi tatiller dışında hep okula giderdik. Kar tatili diye bir olgu henüz oluşmamıştı. Köylerde okullar birkaç hafta geç açılır ve erken kapanırdı.

Köyümüzün ilkokulu araba yolunun üst tarafındadır. Yoldan geçerken başımı çevirir bir yıl ve bir ay okuduğum ilk ilkokuluma bakarım, eski anılara doğru.