22 Şubat 2007, 22 Şubat 2107 ve 22 Şubat 1907

Bir yıldız kaydığı zaman derler ya bir yıldız da bu dünyadan gitti diye. Çocukken ışığın gökyüzünü kirletmediği yerlerdeydim. Hem yıldızları görürdüm hem de birden görünüp kaybolan ışıkları yıldız kaydı sanırdım. Düşünürdüm, bir bebek bu dünyaya gözünü açtığında dünyadan oralara bir yıldız mı yükseliyor, diye. Ne güzeldir 22 Şubat günü doğan bebek, çiçek gibi güzel.

Milyarlarla insan varız dünyamızın üzerinde kıtalarda, adalarda, köylerde, şehirlerde. Hep beraber bu dünyanın sahibiyiz. Bugün 22 Şubat 2007. Bir gün gelip 22 Şubat 2107 olduğunda o milyarlarca kişiden kaç kişi olacak buralarda. 22 Şubat 1907 günü dünyanın sahipleri olanların kaçı şu anda aramızda.

Yaşam böyle, 22 Şubat günü yeni dünyalılar gelecek, bir başka 22 Şubat günü onların hiçbiri olmayacak. Bir gün gideceğimiz için, bizim olmadığımız günlerde buraları beklesinler diye bebekler doğuyor 22 Şubatlarda.

22 Şubat 1907’de doğan bebekler ve o bebeklerin anneleri, babaları, nineleri, dedeleri habersizdi küresel ısınmadan, su kaynaklarının tükeneceğinden, çevre sorunlarından. Onların çoğu buzullardan bile habersizdi, değil onların eriyeceğinden. Onları korkutan hastalıklardı, savaşlardı. 22 Şubat 2007 hastalıklara çareler bulundu, başkaları geldi, hala savaşlar var.

22 Şubat 2007’de doğan bebekler ısınan bir dünyaya geldiler. O bebeklerin anneleri, babaları, dedeleri, nineleri kış günü kış olamayan mevsimlerle, yaz günü kavuran sıcaklarla tanışık şimdi.

Ne olursa olsun, güzel birşey bu dünyaya merhaba demek 22 Şubat günü. Güveniyorum onlara, umudum var gelecek günlerden. Onlar bizim kadar hoyratça harcamayacak dünyanın bize verdiklerini.

Bugün bir yıldız yükseldi gökyüzüne ve şimdi diğerlerinin arasında ışık veriyor. Hep ışığı güçlü ve duru olsun ve çok uzun yıllar ışık saçsın, ışıl ışıl.