Mektup şakası

Üniversite öğrencisi olduğumuz yetmişli yıllarda kızkardeşimle aynı evi paylaşıyorduk. Aysel günlerdir şikayet ediyordu, kimse mektup yazmıyor diye. Herkese mektup gönderdiğini, kimsenin cevap yazmadığını söylüyordu.

Bir akşam aklıma bir şaka yapmak geldi. Evdeki eski zarflara daha önce gelmiş mektupları koydum, zarfları kapattım. Zarflardan birinde babamla annemden, birinde halamdan, birinde büyükbabamdan mektuplar vardı. Ertesi sabah benim dersim daha erken başlayacaktı, okula giderken mektupları posta kutumuza attım.

Akşam eve geldiğimde, Aysel’in suratını görünce sabah yaptığımın "bir eşek şakası" olduğunu anladım ama geç kalmıştım. Kendimi bağışlatana kadar günlerce uğraşmam gerekmişti.

O zamanlarda yaşayan birçok kişi için olduğu gibi bizim için de mektup çok önemliydi. Gelmeyen, geciken mektuplar üzüntü kaynağı olurdu. Evde henüz telefonumuz yoktu. O yıllarda eve telefon almak için başvurduğumuzda yıllarca beklememiz gerekirdi. Bizim de telefonumuz henüz bağlanmamıştı. Önemli bir haber vermemiz gerekirse veya merak etmişsek telgraf gönderirdik.

Mektup yazmak, yazmayı sevmeyen toplumumuzun tek yazma alışkanlığı olduğu için çok önemliydi. Eğitimli, eğitimsiz herkesin yaşamında mektubun yeri vardı. Okuma yazma bilmeyenler, mektubu başkasına yazdırır, başkasına okuturdu. Çocukluk yıllarımda tanıdığım, tanımadığım çoğu yaşlı birçok kişinin mektuplarını yazıverdiğimi anımsarım. Onlar söylerler, ben yazardım. Çoğu söyledikleri kalıp cümleler olurdu: "Önce selam eder, iki gözünden öperim" diye başlayan ve selamlarla biten mektuplar.

Şimdi haberleşme olanakları arttı ve seçenekleri çeşitlendi. Telefon, cep telefonu, SMS, e-posta, Internet, görüntülü haberleşme. Hiçbiri posta kutusunda bir mektup bulmanın heyecanını ve onu okumanın verdiği zevki veremiyor. Posta kutularımızda mektup olmuyor artık, eski günlerden kalan heyecanla açtığımızda yalnızca faturaları buluyoruz.

Mektup yazmayı da okumayı da özledim. Şimdi posta kutusunda şaka için atılmış mektuplar bulsam bile sevinirim. Aysel’e de otuz yıl önceki şakayı yapsam, o zamanki kadar kızmaz.