Tır çarptı evlat

DEDEMDEN BANA KALANLAR -1-

Yetmişli yaşlarının sonuna doğru, dedemde, sağlık problemleri oldukça artış göstermişti. Zaten yıllar içerisinde geçirmiş olduğu ameliyatların sayısı tamı tamına sekizdi. Ve her biri de ciddi cerrahi müdahalelerdi. Midesinden tutun prostatına, gözünden tutun safra kesesinde kadar. Ancak hayatla dalga geçmeyi hiç ama hiç ihmal etmedi.

İşte yine seksenli yaşlarına merdiven dayadığı dönemlerden birinde, çarşı merkezinden evine giderken ana cadde üzerinde, nasıl olduysa, gençten bir çocuk bisikletiyle dedeme çarptı.

Çarpmanın etkisiyle yere düşen dedemin, altta leğen kemiği, üstte köprücük kemiği kırıldı. Seksen yaşındaki bir insanın, ortopedik bir probleminin telafisinin ne kadar güç olacağını söylememe sanırım lüzum yok.

Bize haber ulaşıp da olay yerine vardığımızda, dedemi, zaten o bölgeye çok yakın olan hastaneye göndermişlerdi bile. Hemen soluğu hastanenin acil servisinde aldık.
Bir an evvel ameliyata alınmak üzere sedyede yatan dedem, bizi gördüğünde, sanki sadece burnu kanamış ya da eline bir diken batmış gibi rahat tavrıyla gülümsüyordu. “Helal olsun sana” dedim içimden.

Gereken tıbbi ve cerrahi müdahaleler yapıldı. Akabinde, uzun süreli kalacağı, ortopedi servisindeki odasına alındı. Kazayı duyan tüm dostlar, yakınlarımız, sevenler, dedemin pek meşhur sohbetlerinin müptelası olanlar akın akın hastane odasına koşmaya başladılar.

Ben de başucunda, hem gelenlerle hem de kendisinin ihtiyaçları ile ilgileniyordum. İlk misafirlerle birlikte, doğal olarak, ziyaretçiler, olayın nasıl olduğunu sormaya başladılar.

“Nasıl oldu Amca? Ne çarptı, kim çarptı sana böyle?”

Ben tam ağzımı açıp da cevap verecektim ki Dedem, tüm o alçılı ve sancılı haline, seksen yaşın bitkinliğine rağmen benden önce davrandı:

“Tır çarptı evlat, tır çarptı.”

Ben ne diyeceğimi şaşırdım. Sorunun sahipleri, haklı olarak, şehir içindeki tırın anlamsızlığı nedeniyle, boş ve soran gözlerle bakmaya başladılar. Bir süre sonra, kendisi yine devam etti:

“Ne diyelim yavrum şimdi? Bisikletli bir çocuk çarptı da bu hale geldik mi diyeceğiz? Gülerler adama vallahi yahu.”