Sessizliğimin ortasında ne fikrim var, ne zikrim, ne ismim var, ne cismim. Koskoca bir boşlukta kervanlar göç etmekte... Burada mevsim ne yaz, ne de kış. Üşümüyorum.Ne ağrı var, ne s..
Kendimi dipsiz bir kuyu gibi görüyorum. Sonum var mı? Onu da bilmiyorum, sürekli bir şeyler atıyorum. Durmadan, usanmadan hiç itiraz etmeden hepsini bir bir atıyorum. Sonum ne bilmiyorum, peki bunu..
Bazen kendimi bu dünyaya ait hissetmesem de çok yalın bir kadınım... Herkes gibi. Tek kötü tarafım k..