Küçüklüğümü hatırlıyorum, yemek masasındaki konuşmaları… Önüme bir tabak koyulurdu, içinde benim için hazırlanmış bir takım şeyler. Benden beklenen, hepsini silip süpürmemdi. Bazen reddederdim önüm..
Kalabalıktan kaçmak... Gürültüden uzaklaşmak... Tesadüfen orda oluşunuzu tüm benliğinizle reddetmek... Nefes aldığınızı hissetmek için sadece size ait bir alana ihtiyacınız vardır. Kendinizi başkasını..
Insanlar affedilmiş olmanın getirdiği ağır yükü taşıyamıyor. Bazıları yaptığı aptalca şeyin affedilmesini istiyor, affedilince de bu sefer buna layık olmadığını düşünmeye başlıyor. Bir sure sonra..
Her şeye geç kalmak… Ya da herşeye geç kaldığını düşünmek… Bunları orta yaşlı biri yerine benden duymak ( henüz yirmi yaşındayım) oldukça ilginç gelebilir size. Ama inanın ki böyle düşünüyorum. Birçok..
" Dans eden bir yildiz dogurmak için ilk önce kaosu yasamalisin " deyisinden yola çikarsam günün bir..