Yolculuk boyunca onsuz yapabilir miyim diye çok düşündüm. Bir arkadaşım, "onu özlediğinde gökyüzüne bak" demişti ama kafi gelir mi, üstelik bu konuda kendimi ikna edebilir miyim bilemiyorum..
Bazen sanki bir şeyler ''sonsuza dek'' aynı sürecekmiş gibi geliyor bize, iyiyse iyi, kötüyse kötü! Oysa hiç de öyle degil.. Her an her şey degişebiliyor. Hep bizim sandıgımız, ayrılmaz bir bütün o..
Gökyüzünden siyah bulutların arasından sızan güneş, ışık huzmelerini taa aşağılara boz renkli denizin tam ortasına salıvermiş. Tıpkı bir projektör gibi... denizin ortasında gen..
Eşiklerle aramda var bir ilinti.. Kapı eşiğinde doğmuşum mesela... Gerçekten! Yani, annem öyle anlatırdı doğum günüme yakın zamanlarda. Gördüğüm ilk eşik ise; anneannemin ev..
Kulakları çınlasın... edebiyat hocamız Muttalip bey kompozisyon yazdıracağı zamanın öncesinden derdi ki; en güzel kim yazarsa ona "yıldızlı aferin..." Ve hepimiz birbirimizle yarışır "yıldızlı..
Önceden eskiciler olurdu hani... eskileri alıp yerine yenilerini verirlerdi.. eskiler alıyoom.. demir alıyoom.. bakır.. aliminyum tencereler alıyoom.. eskici geldi eskici haaaan..
-Benim ayakkabılarım yürürken neden ses çıkartmıyor?" -Çıkartır kızım, çıkartmaz olur mu hiç?" -Hayır çıkartmıyor... Çok sessiz.. Yürüdüğüm hiç belli bile olmuyor" -Nasıl ses çık..
"Bu nasır illeti bulaşıcı mıdır acaba" diye düşünüyorum acı içinde yürürken. Canım, olmadığını biliyorum elbette.. acıdan böyle düşünüyorum. Kaldırımın kenarına park edilmiş özel, siyah bir..
Tekirdağ'ın eski sokak içlerinde eski ahşap evlere baka baka yürüyorken;.. "Bang.. bang.. bang!..." diye bağıran ince tiz bir ses duydum... Durdum. Etrafa bakınıp ..
Bir kartpostalın üzerindeki yazı; Çocukken ne kadar küçük şeyler için ağlardık Bir tutam saç, bir oyuncak araba, bir bebek… Şimdi büyüdük... Çok büyük ola..
Milliyet Blog
