Ey sevgili! Beni hülyalara sardıysa edalarındaki efsun Ne bu zem, Ne bu serzeniş Başın göğemi erdi? Hani fezaya örnek aşkın O da sona mı erdi? Ey sevgili! Benim yüreği..
Sen varsın diye Ben varım Seni özlemedikten Ve seni delicesine Sevemedikten sonra Ben ne işe yararım Nefes alıyorsam, Bakışlarından... Görüyorsam, Gözlerinden..
Sen , Bana yıldızlar kadar uzak , Damarlarımdaki kanım kadar yakın... Buz dağı gibi soğuk, aşkıma engel, İçtiğim çay kadar sıcaksın... Kibirli güle bela bülbül, Akıp giden..
Ne bu saçlar kalırGüneşe rakipNe bu yalancı aşklar EtrafındaNe yeşil ışıklar söndü böyle Güvenme gözlerinin güzelliğine Gözlerde de fer kalmaz Gözyaşlarıyla…Sen neyine ..
Hüzünle alabora olmuş gönül Hayat deryasında Bu sevdanla ıslanmış beden Ah! …….bilsen ne fırtınalarla yalpa Saçları halat olup dolanmış Elleri çapa Ah ! ……. yan yattığına bakma..
Ne boş Ne karanlık Geceler….Yıldızlar mı uzaklaştı ilkYoksa ay mı ? Hangisi önce küstü bizeSakladılar ışıklarını ?Gecenin rengi değiştiHani nerede o gece mavisiArtı..
Son zamanlardaki yorgunluğumu anlayabilmiş değilim Düşünüyorum da (ki başka da bir şey yapmıyorum bu aralar) Aşk benden de ağır galiba …..taşımak çok zor…..Çok yoruyor……..Bu dünyad..
İçimde Usul usul büyüyen Acı ağacınDallarını budadımGövdesinden bir sandal yapıpMarmara’ya saldım...Ne kadar Dayanırsın kıyıya vurmadanEmanetimi Ey koca deniz ?..