O, büyük göğün altında ki, O, kocaman geniş ovada, O, küçük ağaç olmayı; O, kadar çok isterdim ki; Şu, an da... Hülya AŞKAROĞLU..
Düşlerimde, sevdiğim şehirdi; İstanbul... Sevdiğimle, yaşamayı düşlediğim şehirdi;İstanbul... Düşlerden düşen gerçek; yaşadığım, düşlediğim şehri İstanbul, bu değil... Düşlediğ..
Her solukta, hayata bir tebessüm savurun; yorgunluğunuza inat... ne çabuk yorulur hale geldik...? Kim bilir; belki de koşuşturmacalar arttıkça, hayat yorgunluklarımızı ağırlaşt..
Ne çok şey, temenni ettim; ömrüm için... Bütün yarınlar, mahzun bugün oldu... Bugünler; hüzünlü dün'lere dönüştü.. Dün olmuş günlerim; yarın olan, bugünlerim; Eskiyen, ömrüme ..
Kelimelerim; Gönlüm kadar, darmadağın... Kırılmaktan yoruldum... İnsanların riyasından daraldım... Benliğimi; içime hapsettim... Kendimi; kelimelere sakladım... Rüzgarı..
Öyle bildik, öyle tanıdık geldin ki, bana;iki dostun yıllar sonra karşılaşması gibiydi, senle rastlaşmamız...İki tebesüm, iki çift göz, birbirine uzak iki kent; oysa, aynı kapte düze..
Sararan bir yapraktı belki, giden yıl... Üzüntülerimizin katmerlendiği; Ya da, öbek öbek seviçler duyumsadığımız... Her ne yaşadık veya yaşamaktan imtina ettiysek... Hala nefes a..
Ben talihsiz gergefim; ince ince, hüznümü işlerim... Gidiyorsan, kal demem asla; kalmayı sen istemelisin... Ya da, kalbimi kanatmayı... Belki de, kanatlarım olmayı; s..
Adam gibi adamları anlatmak zordur; tanımak lazım...kalemi iyi, cümleleri sağlam; yüreği hepsinden harbi...çokları ve yokları; hep çocukları...dünyada gözü yok, derdi kendinden menkul.....
Bulmak, sevindirir insanı...Karşıtı, kaybetmenin; üzdüğü gibi...Hayatta neler kaybetmiyoruz ki; yerine konulmaz, büyük kayıplar gibi...Sanırım, en başta benliğimizi kaybediyoruz; yerin..