Çingene Kendine yeni bir sabah çiziyor çingene Evin gölgesi üşüyor Kimsenin bilmediği sebepten Elvedasız sözler birikmiş evde Çingenenin içi darSavrulmuş uykudan
Ne unuttuysanız bilmiyorum Bulutlar hızla gitti sanki yıldızlar kayboldu gece kayboldu sabah kayboldu raslantılar kayboldu - ölüm terk edildi..
Geçiyor acıyı başıma yağdıran hayat Cumbalı sokağın çalgıcıları geçiyor Delişmen gülüşlerimden Geçiyor hayat En uzun gündüz Akıyor kağıda süresiz Dört taraf ..
Çiçekli pencerelerin önünden Geçip gitmişiz gündüz vakti Yıllar içimizde solmuş Senin dokunduğun hiç silinmemiş Zamanın sırlarında saklanmış O tahta bavu..
yoksun sen bir başka şehir burası sahipsiz gelinciklerin yuvası şiir beni çağırmadan gel sarıl bana bu son dans son parça som sonbahar..
İçindeki boşlukta çalıştım Üşüdüm Sanki bir penceren ormana açılıyor Kadın gövdesi Aynada ... Karnına değiyor başka bir ten ahh! Kuş şarkı söylüyor Suya...
günlerden pazar aralık eski istasyon mahallesinden çocukluğumun karınca izleri hüzünle beni çağırıyor çağırıyor beni unutulmuş sözcükler İstanbul çingenesi hemen g..
Şiirin koynunda Paramparça yalınayak Gecenin yalnızlığından üşüyor yağmur Ağaçlar gibi Soluk soluğa gece Söyleyemem kuşlara sor Yalınayak geceyi yalınayak şi..
Beni mahveden rüzgar, çan sesleri tozlu ağaçlar... Aklım kırık dökük unuttu kırlangıçları Martı çığlıklarını, Bağıranlar ağlayanlar Mapusane de saray düşlenmez-..
“Beni bana gösterecek aynamdı, almışlar…” (Behçet Necatigil, Nilüfer) Ayna bana yalnız bir yüz göster… Küle dokunuyorsun sonra denize Dile düşmüş, kalemsiz gidiyorsun ..