Sivriler beni yediler!

Sen misin gündüzden evinde klimayla bile uyuyamayana, klimayla uyuyana elektrik faturasından yana şansını aktaran , göze geldin işte! Gece bir sıcak bir sıcak, camlar açık, odada yatan 2 kişiyiz. Ama gözümü kapatıyorum kulağımda vızıltı, açıyorum hiç birşey yok. Şaka olmalı diye 1 - 1, 5 saat kendimi kandırıyorum tabi. Yok etkilendim, yok bugün konusu geçti diye. Hayır olsa eşime de bir uğrar değil mi ama? Hep ben hep ben olmaz cıkk. Ben takıldım ya bu konuya var gibi geliyor ama yok. Kalktım, üzerime pike aldım, kafamdan aşağısını sarmaladım, mumyalandım. Ihhh gelirsin şimdi, varsan gelemeyeceksin, yoksan zaten bekle beni uykularım.. 5 dakika geçmedi gözüm aralandı, kabus başladı işte gene. Kulağımın etrafında tavaf ediyor, dokunup kaçıyor. Dayanamıyorum artık, ışık açacağım, gözlerim pek görmüyor evet ama kulaklarım gayet duyuyor, biliyorum. Açtım ışığı, eşimle göz göze geldik tabi. Gecenin bu saatinde deli miyim, uykudan kalkıp ışığı açıyorum demedi tabi ama gözlerde o hissiyatı yakaladım ben. Sinek gelmedi mi sana, vızıltı duymadın mı, ısırmadı mı? Aldığım cevap yok, kuru bir yooo... Tam tamam diyecektim, ben huylandım ondan böyleyim ama o an eşim gördü işte minicik bir siyah nokta, geziniyor odada, duvara çarpa çarpa.. İçtiği kan fazla geldi sanırım, mutluluk sarhoşu. Ve eşimin 2 eli arasında can veren sinek, hayır üzülemiyorum onun için. Kahramanım olmaya hak kazanan eşim oldu tabi. Kabus bitti, ışık söndü. Benim yüzümdeki tebessüm o kadar naif ki hissediyorum o an, nasıl bir huzur anlatamam. Ama kısa sürdü. Kulağımda tavaf ediliyor vız vız vıııızzzz, ellerim nasıl yanıyor, bir anda oluşan şişkinlikler iyice tırsıyorum, aile üyesinin canını aldık sanırım, savaş açtılar ,intikam alacaklar. Durum çok vahim. Korkuyorum.