Yalana gül, iftiraya peh de…

Gülüp geçiyorum ancak gülüp geçmem endişelenmeme engel olamıyor, ne yazık…

“Yalan” yalan olalı bu kadar revaçta olmamıştı, bu kadar dile pelesenk, İftira” da öyle… Çocukların dilinde neredeyse “Çamur atıyorsun!”

Çok ilginç, mesela Hollanda da az biraz oyun oynamış, hani uçak kazasında yerde üstü örtülü cesetler varken bizdeki açıklamalar “ Çok şükür…” olarak verilip de, bu konuda soru sorulduğunda Ulaştırma Bakanı’na laf çırptırdı ya…

Herkes bizi kıskanıyor, biz AKP’nin başarısını!...

Deniz Feneri mi? Yalan!...

Gemi mi? Gemicik ayol o! Üstelik çocuklar bursla okudu Amerika’da…

Pırlantaya KDV indirimi mi? Çamur atıyorsunuz!

Yandaş basın… Ah, sizin başınızın altından çıkıyor tüm bunlar!

Ahh… Muhalefet partileri, kıskançlıktan elinizde o dosyalar!...

O dosyalarda bir şey yok, varsa da sahte belge, bizzzz Ak Partiyizzzz…. Ana sütü kadar ak… Helal!

Ben gülüp geçiyorum, sen gülüp geçiyorsun… Doğru sananlar var ama… İşte en çok da üzüldüğüm nokta!

Endişelerim bu yüzden, geçenlerde bir yazıma aldığım yorumlardan birinde gencecik üniversite öğrencisi bir gencin ifadesi hepten irrite etti!

Düşüncesinden ziyade…

“Yalan söylüyorsun ve iftira atıyorsun. Cehennemde görüşürüz. Allah ıslah etsin..” diyor Fethullah Gülen’in kurduğu okulların Özbekistan’da kapatıldığını anlatan yazıma yaptığı yorumda.

Bir dönemler televizyonda intihar haberleri yayınlanmaya başlamıştı, sonra ardı arkası kesilmemişti, gecede neredeyse beş intihar girişimi izler duruma gelmiştik ki, yapılanın hata olduğu anlaşılıp, bu tür intihar girişimleri televizyonda yer almamıştı…

Ancak yine de o dönemlerde çocuk olan beyinlerde intiharın bir alternatif olarak algılanması önlenememişti tabii ki!

O dönemin çocukları bu günün gençleridir ve intihar eğilimi göstermektedir! En azından istediği bir şeyi yaptırma adına ifade eder duruma gelmişlerdir ki, olmaması durumunda en azından kendini kanıtlama amacıyla gerçekleştirmesi pek de bir muhtemeldir!

Ki, intihar eylemleri incelenirse eğer, o dönemde yetişen gençlerde, kayıpların az buz olmadığı da anlaşılır…

Ben gülüp geçiyorum, sen gülüp geçiyorsun ya, “Yalan”, “İftira”, Çamur atıyorsun!” gibi laflara, bu laflar kendini koruma gibi algılanıyor, maalesef, bazı genç beyinlerce…

“Yooo, hayır…” derdik bir zamanlar, “Ne münasebet!”

“Neden yapayım ki böyle bir şeyi? Ne gibi bir kazancım olabilir ki?” diye savunurduk kendimizi, “Yaptıysam amacım şuydu…”

Kişisel savunma olarak “Yalan”, “İftira” kullanılmaya başlanırsa,ki , başlanmış olduğuna tanığım, gerçek “Yalan” ve “İftira” kelimelerinin karşılığında ne kullanmak durumunda kalacağız, inanın endişeyle birlikte merak ediyorum!

Ben biliyorum yalan olmadığını… Sen biliyorsun!... O biliyor!

Bazıları bilemiyor ama! Hah, işte mesele de burada!

“Yalan!” “Yok canım o kadar da değil…” gibi oldu, “İftira!...” Bakın, meselenin aslı şudur…”

“Çekemiyorlar!...” “Yaptık aslında bir hata…”

Çocuklarınız en ufak bir durumda başladıysa bu ifadeleri kullanmaya, gülüp geçmeyin, ne olur…

Üç yaşındakinin ağzında sevimli durur, hatta pek de sevinilir, aman ne zeki bir çocuktur, on üç, yirmi üç, kırk üç yaşı da var olacak o sevimli yumurcakların, hatasını kabul etmeyip saldıran bir evlat yetiştirmeyi gerçekten ister misiniz?

Lütfen, çok değil, beş dakika düşününüz, okulda arkadaşlarını, ergenliğinde sizleri, iş yerinde üstlerini, evliliğinde eşini, hatta çocuklarını aynı ifadelerle suçlayacak!

Sizce çocuğunuz bu şekilde mutlu mu olacak?

Gülgün Karaoğlu
Şubat,27/09