Acılar olmasın...

Günlük yaşantımız bir şekilde sürüyor, ama genelde endişeli gözlerle bakıyoruz çevremize. Yaşanılan terör öyle gerçek ki, ya dayımızın oğlunun şehit olduğu gibi çok yakınımızı kaybediyoruz, ya çok yeni tanıştığımız birinin ağabeyinin şehit olduğunu, yada çalışma arkadaşımızın mahalle komşusunun oğullarından haber alınmadığını duyuyoruz. Tüm bunlar içimizi yakıyor, gündelik işlerimizi yapıyoruz bir şekilde ama uzaklarda her türlü doğa koşullarına karşı direnip, vatanları uğruna her türlü tehlikeyi göze alan askerlerimize kalbimizle destek olmaktan başka bir şey gelmiyor elimizden.

Bir mutsuzluk hali ve endişe ruh halimizi açıklıyor. Aslında endişemiz insanlığını yitirmiş durumlarla karşı karşıya kalmamız. Terör olayının olumsuz psikolojik etkisini hissedebiliyoruz, okuduğum bir makale de de bu durum çok net tanımlanmış,

Terörün yarattığı etki, kişinin nesne tasarımını doğrudan, kendilik tasarımını ise dolaylı yoldan etkiler. Kişinin huzuru, kendisinden ve yaşamından memnuniyeti kendilik ve nesne tasarımlarının bütünlüklü ve olumlu olmasını gerektirir. Kendilik tasarımı dediğimiz ruhsal yapılanma, bizim kendi hakkımızdaki kanaatlerimizin bütününü teşkil eder. Yani nasıl bir insan olduğumuz sorusuna verdiğimiz yanıttır. Nesne tasarımı ise bizim dışımızdaki dünyanın ve insanların nasıl olduklarına verdiğimiz yanıt, yani dış dünya hakkındaki kanaatlerimizin bütünüdür.

Travmatik yaşantılar, dünyayı anlamlı ve kabul edilebilir görme, diğer insanları iyi ve yardımsever olarak algılama olanaklarını tahrip eder. Dünyayı tehditkar, güvensiz, adil olmayan, güçlünün zayıfı dilediği gibi ezdiği ve tehlikeli bir yer, insanları ise zarar vereci, zalim, çıkarcı, bencil, adalet duygusundan yoksun olarak algılamak kişinin kendilik tasarımını etkiler ve kendisini önemsiz, değersiz, ezilmiş zulme uğramış, yalnız hissetmesine neden olur.

Travma ve şiddetin etkilerinden insanlığını ve kişiliğini yitirmeden , ruh sağlığını koruyarak kurtulmanın ise başlıca iki yolu vardır:
1.. Zulme karşı insani dayanışma içinde olmak. Zulüme uğrayan insanları yalnız bırakmamak, zalimle hiçbir koşulda işbirliğine girmemek.
2.. Boyun eğmemek. Sessiz kalmamak, insani öfkesini ifade etmek. Travmanın yarattığı edilgenliğe ve yılgınlığa kendini kaptırmamak. http://www.istabip.org.tr/bg/bg10042003.html

Ülkemiz insanları ve blog yazarları olarak aynı güçlü duygularla teröre karşı birlik olmamızın, bu durumların ruhsal durumumuz üzerine yaratacağı olumsuz etkiyi azaltacağını düşünüyorum. Huzurlu, barış dolu ve insanların canının yanmadığı günlerde olabilmeyi diliyorum. Sevgilerimle

Resim kaynak
http://www.sci.gr/blog/uploaded_images/no_war_9_11-733744.jpg