Acımız Kömür Karası

Futbol yazmam lazım. Ama yazamıyorum. Elim gitmiyor.

Soma’daki facianın ardından insan futbol yazamıyor…

Resmi rakamlara göre şu an için 301 kişinin hayatını kaybettiği, annelerin babaların evlatlarını, kadınların kocalarını, çocukların babalarını kaybettiği bir ortamda futbolun sadece bir oyun olduğunu acı bir şekilde bir kez daha hatırlıyor insan.

Ve bu ortamda futbol yazmak zor geliyor insana, hatta utanıyor insan satırlarını dünya çapındaki bu oyuna ayırmaya…

Acımız çok büyük. Acımız kömür karası…

Ve düşünmeden edemiyor insan bu felaketler niye hep bizim başımıza geliyor diye?

Yıllardır aynı nakarat: acılar sarılacak, ihmali olan varsa cezalandırılacak, bir daha olmayacak, bu ders olacak, vs., vs., vs., …

Evet, kaza her yerde olur. Ama adı üzerinde ‘’ KAZA ‘’ çok ender olur. Eğer sürekli oluyorsa ona kaza denmez.

Ve niye ölüm sadece bizim işçilerimizin fıtratında var? Göçükten 69 gün sonra sağ kurtarılan Şilili işçilerin fıtratı neden farklı?

Ya da uzun yıllardır kaza görmeyen, evine sağ salim dönen Avrupalı madencilerin fıtratında farklı olan nedir?

‘’ Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakın ‘’ diyor Albert Camus.

Neden bu ülkede en ucuz değer insan hayatı?

Ve neden tarih boyunca hep böyle olmuş?

Uzak tarihe gitmeye gerek yok, yakın tarihimizde Sarıkamış’ta doksan bin askerimizin tek kurşun yemeden soğuktan donarak şehit olmalarından tutun, en son Soma faciasına kadar şöyle bir sayfaları çevirin. Hep acı, hep keder, hep yas…

Üstelik insanların acılarını yaşamalarına bile izin verilmiyor.

Acının doğal bir sonucu olarak tepki gösterenler darp ediliyor. Hem de devlet görevlileri, hatta devletin en üst görevlileri tarafından…

Açık konuşalım. AB ülkeleri ve modern dünya ile aramızda dağlar kadar fark var. Bu farkı kapatmak için öncelikle zihniyetin değişmesi gerekiyor.

Önem sıralamasının en üstüne insan hayatını koymamız gerekiyor.

Kutsal olanın devlet değil, insan olduğunu artık görmemiz gerekiyor.

Acımız büyük. Acımız kömür karası…

Spor kulüplerinin yaptıkları kampanyalar mutlu ediyor bizleri.

Ama yine de bu ortamda futbol yazamıyor insan.

Aklımız ve kalbimiz Soma’da.

Soma…

Her ölüm kader midir?

tolgaersari@hotmail.com