Acıyı bal eyleyen eğitimci Hüdai Gürbüz (01 Ekim 1923 - 24 Mart 2017)

“Birkaç damla gözyaşı, kurumuş birkaç çiçek,

Ne kaldı elimizde buruk hatıralardan,

Yalan, geceler boyu hep beni düşündüğün,

Yalan, güller, şarkılar, menekşeler hep yalan.

Acımasız ağını şimdi örüyor zaman,

Sana inanmak kadar, seni sevmek te yalan.”

                 Av. Turhan Oğuzbaş

            Maltepe İBB Kiptaş İlköğretim Okulu Müdürü Rasim Dikici ile tanışmamız sırasında Üsküdar Validebağ Öğretmenler Huzurevi’nde yaşamını sürdüren eğitimci Hüdai Gürbüz’den söz etti. Anlatılanlar ilgimi çekti! İlk fırsatta ziyaret etmeyi planladım.

            Eylül ayının ilk günlerinde bir sabah planımı uygulamak üzere adı geçen yerde oldum. Aradım, soruşturdum orada yaşayanlar da yardımcı oldular ve kısa süre sonra buluştuk. Sanırım karşılıklı ilk bakışmada birbirimize içimiz ılıdı! Salona oturup konuşma önermeme karşın ısrarla beni odasında kabul etti.

            Çevreye şöyle bir göz gezdirdim. Düzenleme ve görüntülerden hoşlandım! Şimdilerde doksan iki yaşında olan ve dimdik durmasını başaran, ender yöneticinin odasını bezeyen kim anı görüntüler, gözüme ve gönlüme yansıdı! Özenle tuttuğu defterler ve çalışmaları, başarılı yöneticiliğin görüntüleridir. Hele dolma kalemle tuttuğu kalın hacimli bulmaca defteri incelemeye değer mi değer!

             Kendimi tanıttıktan sonra meslektaşım ve büyüğüm Hüdai Gürbüz’ü can kulağı ile dinlemeye özen gösterdim.

Edindiklerime göre;

              Melahat Gürbüz, eşi Hüdai Gürbüz'le birlikte öğretmen ve yönetici olarak ürettikleri hizmetleri ile ülkemiz için başarılı binlerce genç yetiştirdiler.

              17 Ağustos 1999 tarihindeki o elim Yalova depreminde; oğulları Yalçın’ı, gelinleri Esin’i, cici mi cici ve başarılı torunları Melodi Işıl’ı kaybeden Gürbüz çifti, anlatılmaz acı içinde kaldılar! Bu acı, gönül eri Yunus Emre'nin ülkesinde oldu. Ne demiş Yunus:

“Bu dünyada bir nesneye, /Yanar içim göynür özüm

Yiğit iken ölenlere, /Gök ekini biçmiş gibi.”

              Bir süre sonara malvarlıklarını M.E. Vakfı’na bağışlayarak okul yapımına önemli oranda katkıda bulunarak yaşam devam ediyor, ilkesiyle acıyı bay eylemek için yoğun çaba harcadılar.

              Devlet tarafından yaptırılan ve Çekmeköy’de öğretim yapan eğitim kurumuna “Melehat-Hüdai Gürbüz İlköğretim Okulu” adı verildi. Buna koşut olarak, eğitim alanındaki gereksinimleri karşılamak amacıyla 2002 yılında hayırsever emekli Öğretmenler Melahat-Hüdai Gürbüz çiftinin katkılarıyla okul, eğitim öğretimi daha aktif ve anlamlı olarak sürdürmeye başladı. O günkü gazeteler ilk sayfadan şu görüntülü haberi verdiler: “Evlerini satıp, ellerinde avuçlarında ne varsa harcayıp okul yaptıran iki emekli öğretmen, herkese insanlık dersi verdi.” Evet, evleri yok ama okulları var!

              Yavrularının anısını eğitime destek olarak yaşatmaya çalışan Gürbüz çifti, daha sonra Validebağ Öğretmenler Huzurevi’ne yerleştiler ve hayatlarını burada sürdürmeye başladılar. Ancak, Melahat Gürbüz, (92) yaşındaki eşini boynu bükük bırakarak 01 Ekim 2012 tarihinde (87) yaşında sonsuzluğa göç etti!

              Konuşmamız, tatlı bir ortamda sürdü. Adile Sultan Kasrı Öğretmenevi ve ASO Mustafa Necati Öğretmen Huzurevi yetkilisi Asuman Karabulut ve kurum şoförü Muammer Gökkaya ile de tanışma fırsatım da oldu. Onlar da kimi düşüncelerini dile getirdiler. Kendilerinden izin isteyerek ve tekrar görüşeceğimizi vurgulayarak Gürbüz Öğretmenle vedalaştık.

              Onarım halindeki bahçede yolumu adımlarken dinlediklerim yaşadığım acılara empatik geldi. Şu sözcükler de dilim ile beynim arasında nağme nağme gidip geldi “Kıyamazdım bir sararmış yaprağa/ Sürmeliyi verdim kara toprağa… Ölüm adın kalleş olsun… Gideceğin yere beni de götür… Gitmek mi zor kalmak mı zor…”

Böylesi karamsar duygulardan sıyrılarak devam eden yaşama tutunmayı başarabilmek güçlü mü güçlü istenç(irade) değil midir? İşte onu Hüdai Gürbüz’de gördüm. Gerçek olan ve bilinçli insana yakışan şudur: Tüm olumsuzluklara karşın yaşamak, bir fırsattır.

İnsanlık örneği eğitimcilerden Melahat Gürbüz ile acıyı bal eyleyen Hüdai Gürbüz, değerli bir eğitimci ve hayırsever olarak her zaman saygıyla anılacaklardır.

Fotokopi yapılıp bana verilen kendisinin ve yitirdiği canlarının özgeçmişlerini içeren sayfaları evde ben okudum, eşim dinledi. Ne ki bir süre gözyaşlarımızı tutamadık. Etkilenmemin ya da izlenimlerimin çok azını atakrabildim. Anlatılmaz yaşanır

Yaşamak

Yaşamak nefes almaktır, ölüm uykuya dalmaktır,
Korkular yalnız kalmaktır, yolculuk dostu bulmaktır,
Tövbe kirden arınmaktır, yücelik kapı çalmaktır,
Sevgi aşk ile dolmaktır, yaşamak insan olmaktır.

Dr. Nedim Uçar

Namık Kemal’in hemşerisi, Gerçek Atatürkçü ve Atatürk kadar yakışıklı, Türkiye Cumhuriyeti kadar görkemli, nitelikli eğitimci Hüdai Gürbüz’ün özgeçmişini okumak ister misiniz?

Eğitimci Hüdai GÜRBÜZ

01 Ekim 1923 Romanya doğumlu.

1935 yılında ailesiyle Gelibolu-Kavak köyü’nde zorunlu iskân edilmişlerdir.

1936–1937 öğretim yılında üç sınıflı Kavak Okulu’ndan,

1938–1939 öğretim yılında da türkülere konu olan Evreşe Okulu’ndan mezun olmuştur.

1939–1940 öğretim yılında Devlet Parasız Yatılı sınavını kazanarak Lüleburgaz Köy Öğretmen Okulu’na girmiştir.

1943–1944 öğretim yılında Kepirtepe Köy Enstitüsü’nden mezun olduktan sonra 01 Kasım 1944 tarihinde, henüz yapımı tamamlanmayan, Gelibolu Koruköy İlkokulu’nda göreve başlamıştır.

Okulun ve köyün suyu olmadığından bir buçuk km uzaklıktan köye su getiren öğretmen Gürbüz, köy çeşmesini de yaptırarak okulu ve köyü içme suyuna kavuşturmuştur. Okul bahçesine üç yüz elli adet fidan dikerek çevre düzenlemesi de yaptırmıştır. Dönemin Cumhurbaşkanı İsmet İNÖNÜ’nün büstünü yaptırmıştır. Askeri birlikleri teftiş amaçlı yöreye gelen İNÖNÜ, Koruköy İlkokulu’nu da ziyaret etmiş, yaptıklarından dolayı öğretmeni kutlamış, onun buyruğuyla üstün başarılı öğretmenler arasında gösterilerek Devlet Radyosunda ve Tebliğler Dergisi’nde başarıları duyurulmuştur.

1950 yılında öğretmen Melahat GÜRSEL ile evlenerek eşinin görev yaptığı Gelibolu-Kavak Köyü öğretmenliğine atanmıştır. Okulun kullanılmaz durumdaki öğretmen lojmanını dersliğe dönüştürerek çift öğretimden kurtardığı için başöğretmenliğe getirilmiştir. Okula iki kız ve iki erkek tuvaleti, kırk altı öğrenci sırası ve kerpiçten bir öğretmen odası kazandırmıştır. Dört yüz metre uzaklıktan okula su getirerek çeşme yaptırmış, okulu ve köyü içme suyuna kavuşturmuştur. Kavak Köyü’de de başarılı yönetici olduğunu kanıtlamıştır.

23 Eylül 1954 tarihinden itibaren Yalova-Çınarcık’ta bir yıl,

20 Ağustos 1955 tarihinden itibaren Üsküdar Sultantepe İlkokulu’nda üç yıl,

03 Eylül 1961 tarihinden itibaren Üsküdar Hattat İsmail Hakkı Deneme İlkokulu’nda,

15 Haziran 1961 itibaren beş yıl süreyle öğleye kadar Deneme İlkokulu’ndaki görevini, öğleden sonra Üsküdar Halk Eğitimi Merkezi Müdürlüğü görevini yürütmüştür.

03 Nisan1963 tarihinde henüz yapımı süren Üsküdar Selimiye İlkokulu Müdürlüğüne atanmış, bu yıllarda kimi zaman Üsküdar İlçesi İlköğretim Müdürlüğünü de vekâleten yürüttüğü olmuştur.

Tüm bu hizmetlerine koşut olarak Selimiye de yokluğu duyulan bir kütüphanenin kuruluşunda da yoğun emek ve çabaları vardır. Özellikle maddi, manevi destekte bulunarak kütüphanenin bugünkü yerinde açılmasını sağlamış ve emekliye ayrılana dek kütüphaneye destek vermiştir. Bugünkü Selimiye Çocuk Kütüphanesi, O’nun eseridir.

17 Ağustos 1999 tarihindeki elim Yalova depreminde; oğulları Yalçın’ı, gelinleri Esin’i, cici mi cici ve başarılı torunları Melodi Işıl’ı kaybeden Gürbüz çifti, -anlatılmaz ama yaşanır- acıları yaşamışlardır!

Sonrasında Melahat-Hüdai GÜRBÜZ çifti, evlerini de satarak Üsküdar Validebağ Öğretmenler Huzurevi’ne yerleşmişler ve İstanbul-Çekmeköy’de “Melahat-Hüdai GÜRBÜZ İlköğretim Okulu” nun yapılmasında gerekli katkıda bulunarak insanlığa örnek olmuşlardır.

Hüdai GÜRBÜZ, 01 Ekim 2012 günü seksen yedi yaşındaki eşini de sonsuzluğa uğurlamıştır!

Acıyı bal eyleyen eğitimci Hüdai GÜRBÜZ, Validebağ Öğretmenler Huzurevi'nde yaşarken 24 Mart 2017 tarihinde yaşama gözlerini yummuştur! Yeri aydınlık olsun.

*

muhsindurucan@hotmail.com