Adam 14

Geçmişine yenilirsen bu bir mağlubiyet değil acizliktir fakat beynine gem vuran geride bıraktığın hayatının sana hakim olduğunun farkına varmamanın da bir sonucudur diye düşündü. En önemlisi de acizsen o zaman tüm insanları senden uzaklaştıran bir koku yayarsın ve işte yalnızlık da böyle başlar. Bu en tehlikeli yalnızlıktır zira aciz bir yalnızın bir hayatı olmaz. Mevcut hayatı hayallere muhtaçtır. Yapamadıklarını yapmış olarak , beceremediklerini ustalıkla halletmiş olarak hayal eder ve inanırdı aciz yalnız. İnandıkça da yaşadığı hayat artık onun değil alt benliğinin olurdu. O benliğiyle parlak kıyafetleriyle karnaval feneri gibi dolaşıp gülücükler dağıtabilir tek kişilik dünyasındaki boşlukta bir yaşam alanı oluşturabilirdi. Böylelikle gittiği cenazedeki amacı da kendini rahatlatmak değil , adam pisliğin teki olmasa idi taziye de olabilirdi. Acizdi ve yalnızdı adam. Aciz olduğundan yalnız ya da yalnızlığından aciz değildi. Yalnızlığının süreci hayatında hiç olmadığı kadar planlı işlemişti. Bir hamur gibi şekil verilmişti ona , çocuk yaşta yetimhane , geç konuşmaya başladığı fakat başlamasına rağmen pek de istekli görünmediğinden gördüğü kötü muamele , garip tavırları yüzünden kendisinden uzaklaşan insanlar , hayatı kitaplarla sınırlandırmak , onların bazen hayal ürünü olduğunu unutmak ve yalnızlaşmak… İşi bile Cindirella nın kaybolan ayakkabısı gibi tam oturmuştu ayağına.Üstelik hiçbir prens de diyar diyar gezip onu bulmaya çalışmamıştı.