Adımlar

Yaşama iyimser bakabilmek, insanlara tümüyle güvenmek, içten sevgilerini derinden duymak zihindeki olumsuz öğretilerden sıyrılmış (öfke, kıskançlık , gurur, arzu, şiddet, bağımlılık, vb. kaleleri ) insanlar olabilmek, bu ruhla bütünleşip kumdan kalelerimizi yıkmak mümkün olabilse keşke...

Öylesine güçlü varlıklar olarak enerjilerimizi nerelerde yitiriyoruz farkında olmadan. Sevginin, mantığın, hayallerin, amaçların ötesinde, nerelere harcanıyor ...

Oysa bütün olarak, bizi bu durumlara iten korkularımız mıdır? Yoksa beynimizi saran kötümer ağ mıdır? Harris, < kötümser="" yanlız="" tüneli="" görür;="" iyimser,="" tünelin="" sonundaki="" ışığı="" görür;="" gerçekçi,="" tünelle="" birlikte="" hem="" ışığı="" hem="" de="" gelecek="" treni="" görür.="">> diyor.

Olaylara bakışımızla zaman katederken durup, bakışımızın neyle igili olduğunu düşünsekte dış etkenlerin içimizi koyultan rengiyle kaybolur gideriz. İç sevginin enerjisi, kayalara çarpan dalgalar gibi bütün güzel değerleri ufalar. Parça parça savrulur içimizde.

Korku kültürünün, kötümser kültürün içimizin derinliklerine yerleşmesine izin vermeden, enerjimizi, kalplerimi- zi korumak ve doğru amaçlarımızı yüreğimizde büyütmek adına harcayalım ne dersiniz?

Sevgiyle