Adıyaman ve Tütün…

Tütün de diğer bağımlılık yapan maddeler gibi insan sağlığının en büyük düşmanlarından biridir.

Buna rağmen hala dünya nüfusunun 1 milyarı sigara içiyor ve yılda 6 milyon kişi tütünün neden olduğu akciğer kanserinden ölüyor.

Ülkemizde ise bu rakam 100 bin kişi civarındadır!

İş bununla kalsa iyi! Ne yazık ki, hem dünyada, hem de ülkemizde sigara tiryakilerinin sayısı her yıl giderek artıyor!

Anlayacağınız hâlihazırda tütün dünyanın başına bela!

Bu bilgiler ışığında konuya yaklaşıldığında, her aklı başında insanın sigaraya ve hammaddesi olan tütüne karşı olması gerekir.

Ancak konu “Adıyaman ve tütün” olunca, iş değişiyor!

Bir tarım kenti olan Adıyaman, sulu tarım olanaklarından yoksun! Susuz yapılan tarım faaliyetleri ise, kurak geçen yıllarda maliyetini dahi kurtaramıyor!

Çiftçimiz, her yıl bir sonraki yıla borçlu girdiğinden, zaman içinde arazilerini işletemez duruma düşüyor!

 Çareyi mevsimlik işçilikte arıyor. O nedenledir ki yılda yaklaşık 100 bin Adıyamanlı, yurdun çeşitli yerlerine mevsimlik işçi olarak gidiyor!

Mevsimlik işçiliğin getirisi günü kurtarmaktır. Hal böyle olunca çiftçimiz, dolayısıyla Adıyaman’ımız yoksulluğun pençesinde debeleniyor!

Zararlarına rağmen hem sulu, hem de susuz arazide yetişen ve maliyetinin çoğu işçiliğe dayanan tütün, ilimiz için bir çıkış yoludur.

Geçmişte devletin (tekelin) himayesinde ilimizde ekimi yapılan tütün, 2008 yılında, tekelin satılmasından sonra tamamen yasaklandı.

Günümüzde özel sektör sayesinde Adıyaman’da tütün ekimi yeniden canlandı.

Tekel ürünlerine yapılan yüksek zamlar nedeniyle, zaman içinde “sarmalık tütün” piyasası oluştu ve Adıyamanlı çiftçiye bir fırsat doğdu.

Hasbelkader bu fırsatı yakalayan ve başka çıkış yolu olmayan çiftçilerimiz için tütün bir umut ve ekmek kapısı oldu.

Bu saatten sonra, nedeni ne olursa, olsun çıkış yolu gösterilmeden, birilerinin çıkıp, “biz tütünü yasakladık” demesi, büyük bir haksızlıktır.

Dahası Adıyaman’ı topyekûn yoksulluğa terk etmektir!