Affetmek Üzerine

Kendini af ahlaki olarak karmaşık bir konudur. Kendini bağışlama yolunu teşvik etmek etik açıdan imkânsızdır. Genellikle kendini iyi hissetmek için affetme yeteneğine sahip, iyi insanlara yönelik olmalıdır empati Başkalarına zarar verdiklerinde, onlar suçluluk ve utanç duyarlar 

 

Kronolojik olarak kendi kendini suçlamalara (yani, söylediklerin veya yaptıklarının üstesinden gelmeye devam etmen) kendine karşı acımasız davranmak. Başkalarını affetmek iyidir. Fakat bu da onu rahatlatmıyor. Kendinizi affetmediğinizde, utanç ve suçluluk derinleşir ve kendini suçlamanın üreme alanı haline gelir. 

 

Hepimiz hata yaparız. Bazı suçlar pişmanlık duygularınız olduğu yerde yaygındır;  Diğer ihlaller daha az yaygın olabilir. Başkalarına veya kendinize fiziksel zarar verme eylemleri yapmak gibi.

 

Affedilmezlik, olumsuz duyguların azalmasına ve kişinin psikolojik ve ruhsal gelişiminin baskılanmasına neden .Bu durumlarda, kendini bağışlama yolculuğu, diğerini bağışlamak zorunda kalmayı gerektirir. 

 

Ama kendini affetmek söz konusu olduğunda, kendinizi bağışladığınızı söylemek yeterli değildir. Gerçek kendini affetme bir süreçtir. Değişikliklerin olabildiğince mümkün olduğunca yapılmasını (zarar vermeyi önleyen eylemler yoluyla ya da başkalarına nezaket uygulayarak ya da başkaları size karşı gelince affederek) tadilat gerektirir. Bu, saldırganlığı teşvik eden durum hakkında obsesif ruminasyon ve kendi kendine suçlamadan uzak durmayı gerektirir. Kendine empatinin geliştirilmesi demektir. 

 

Suçun yerine getirilmesiyle ilgili sorumluluk almadan kendinizi affetmek de yanlış olur. Bu sadece kendini affettiğini söylemekten başka bir şey değildir. 

 

Bağışlama, eylemlerin acısının sonsuza kadar gitmeyeceği anlamına gelmez. Geri gelebilir (ve sıklıkla geri gelir). Ayrıca, suç işlemeden önce bulunduğunuz yere geri döneceğiniz anlamına mı geliyor? Ancak kendini bağışlama yoluyla psikolojik ve belki de daha derinden manevi büyüme vardır. Bağışlama edebiyatında bağışlama süreci, çoğunlukla ilişkilerin yeniden kurulmasıyla karakterizedir: başkaları ile kendiliğiyle, kutsal veya tanrısal olanla veya daha büyük bir bağlamda anlamın bir parçası ile. İlginçtir ki affetme duygusu aşktır . Kendini bağışlama, öfkenizi sevgiyle aşmak, empati ile kendinizi izlemek demektir.

 

Kendini affetmek kendini tanımak ve empatiyle yaklaşmayı da gerektirir. Kendini öz şefkatle yaklaşmak kendini sevmek ve kendine değer vermek birbirini destekler.

 

Klinik Psikolog Şahin UÇAR - Bursa

 

Psikoterapist / Hipnoterapist / EFT Terapisti