Ağacı korkutmak

Bir ağaç vardı, fıstık ağacı, Maraş'ın bir köyüydü yurdu. Antep fıstığı ağacıydı, ama hiç fıstık vermezdi nedense.
Sahibi düşündü taşındı, sordu soruşturdu sebebini."Acaba melengiç mi ekmedin bahçenin etrafına, fıstıkları evermiyor musununu?" dediler.
Yoo , bahçenin etrafında bir sürü melengiç ağacı vardı, rüzgarla onların tozları uçar gelir everiridi fıstıkları.O zaman neden fıstık vermez bu ağaçlar diye bunu dert etti kendisine günlerce.

Oysa ne hayalleri vardı, fıstıklar yetişecek, çuvallar dolusu fıstıkları olacak, çoluk çocuk, konu komşu, hısım akraba herkes bol bol fıstık yiyecekti. Artık cevizli sucukla beraber biraz da fıstıklı sucuk yapacaklardı, bağın üzümlerinin suyuyla.Geriye kalanları satıp bol para kazanacaktı. Ama bu hayali hiç gerçek olmadı, ç ünkü fıstıkları kısırdı.

Her yıl bir umutla bekledi, hani fakir bir köylünün karnı şişmiş, şişmiş ve bir çatlayıp ölmüş , merak etmişler ölünce karnını açıp bakmışlar ki;bir sürü ümit çıkmış karnından , hepsi "gelecek yıl" mış ümitlerin.

Bizim köylü de o hesap, hep "gelecek yıl" ümidiyle yaşamış, ama gün gelmiş, sabrı taşmış, bunu da herkese söylemiş. Yaşlı bir köylü demiş ki bir gün; "sen bu fıstıkları hiç korkuttun mu?"

"Yoo" demiş "köylü, ne korkutması?".
Baltayı elmış eline, gelmiş fıstıkarının yanına, herbirini kesecekmiş gibi yapmış, korkutmuş sözümona.

Belki inanılmazmış gelse de ertesi yıl fıstıklar fıstık vermeye başlamış ve köylü tüm hayallerini gerçekleştirmiş.

Ben de acaba diyorum; verimsiz olanları, korkutmanın faydası olur mu?
Biraz kesecekmiş gibi yapıp korkutsak sevgi vermeyi bilmeyenleri, sevgi vermeye başlarlar mı, onlara da faydası olur mu korkutmanın?