Anneleri de alın askere!

23.10.2007

Yine şehit oldu 12 can, yine cennete gitti 12 kınalı kuzu, 12 fidan, yine yandı 12 ananın yüreği.

Onlar için ne söylenir bilmiyorum, ne rahmete ihtiyaçları var, ne duaya, ne de aflarını dilemeye. Onlar kendi cennetlerini, kendi mekanlarını kendileri kurdular, "VATAN" için canlarını hiç sakınmadan, gocunmadan, severek verdiler, şehit oldular.

Davullarla, zurnalarla uğurlandılar askere, damat olacak yaşta. Geride kalan analar ağlayamadı bile, "bize yakışmaz" diye, "asker anası" olmanın gururuyla, onuruyla vakurdular... Gidenlar de ağlayamadı, belki de korkuyla doluydu gencecik yürekleri, ama kimseye belli edemediler, iki damla yaş akıtamadılar gözlerinden; "erkekler, ağlamaz, hele askerler hiç ağlamaz" diye.

Her biri farklı yerlere dağıldılar, kimi tatil beldelerinde tatil yapar gibi rahat yaptı askerliğini, kimi gittiği günden beri kurşun yağmuru altında. Hayat ne zaman adil olmuş ki, askerlikte de olsun?

Ama her Türk genci bilir ki; "can vatan için fedadır!" onun için şikayet etmeden, itiraz etmeden giderler, vatanın her yerine.

Bu gün tüm Türkiye gibi bizim şehrimiz de yasta!
İki şehidimiz var uğurlanacak, onları uğurlamaya gideceğiz, bir de analarının acısını paylaşmaya. "Onlar bizim de yavrumuzdu, bizim de canımızdı, değil mi ki bu vatan için canlarını verdiler" demeye gideceğiz.

Analar... dertli çileli analar, dokuz ay karnında taşıdığı, helal sütüyle baslediği, yemeyip yedirdiği, giymeyip giydirdiği, eline diken batsa yüreğinin sızladığı, yüzüne bakmaya kıyamadığı yavrusunu genç yaşta toprağa veren analar... aaah analar, ne söylenir size?

Ne söylenebilir?

İşte sözün sustuğu, anlamını yitirdiği yer...

Neyle teselli olursunuz analar, ne teselli eder sizi?

Teslli olur musunuz?

Olmazsınız bilirim, olamazsınız, öyle bir söz icad edilmedi daha!

Hem tutamazsınız gözyaşlarınızı, hem de başınızı dik tutmaya çalışırsınız "VATAN SAĞOLSUN", "ÖBÜR OĞULLARIM DA FEDA OLSUN VATANA!" dersiniz. Bu tavrınız yok mu analar... bu tavrınız beni yüreğimden vurur, vakur şehit anaları...

Ne desem, neyle söndürsem yüreğinizdeki yangını?

Ancak Allah'a sığınır, ona yalvarırım, ancak ondan olur, teselliniz, çareniz, merheminiz.

Çocuklarınız bu vatan için "şehit" oldular, bu dünyanın her türlü eziyetinden kurtuldular, şimdi cenette Yaradan'ın yanında, en ön saftalar...

Analar, dertli çileli analar, dualarım sizinle, Allah sabrınızı arttırsın, hasretinizi, acınızı dindirsin.

Analar size sesleniyorum; candan aziz bildiğimiz, en değerli emanetlerimiz, EVLATLARIMIZ ve VATANIMIZ tehdit altında!

Var mısınız biz de gidelim mi askere, çocuklarımızın yanına, vatanımızı korurlarken onlara yardımcı olmaya?