Ağlama duvarımız yok ki

Kimse açıktan söylemek istemiyor ama Türkiye kardeş kavgasına başka deyimle iç savaşa sürüklenmek isteniyor. Siyasilerin farkındalık yaratan söylemleri, medyanın akılalmaz kaşıması, fırsatı ganimet kabul edenlerin ekmeğine yağ sürüyor. 

Seçim arefesi sayılan bu günlerde seçimin iptal edilmesi çok zor. Hukuk kuralları içinde gereken ne ise yapılması gereken de odur. Başka yollara saparak hak arama, seçimi zora sokma, art niyetlerini iyi okuyamadığımız karanlık senaryoları raftan indirme, içimize atılan zehri yutturma çabalarından başka bir şey değildir. 

Devlet dediğimiz yapı, siyasi iktidarı elinde tutanların canları istediği gibi kullanacakları bir yapı değildir. İktidarda kalma uğruna yapıyı bozma çabaları halkın bazı kesimlerini karşı karşıya getirme oyunlarının tezgahlanmasına neden olmaktatadır. 

İktidar her bireye eşit davranmak zorundadır. Yönetenle yönetilen sınıflar arasındaki dengesizlik gözle görünenin ötesi bir noktada durmaktadır. 

Her ne hikmetse iktidar ve muhalefet partileri sistemden memnunlar ki hantal yapının değiştirilmesi ile ilgili çalışmaları hep laftan öte götüremiyorlar. İktidarlar değişse de sorunlar değişmedi. Babadan oğula kalan miras değerini kaybetti. Olmayan mirasın miras yedileri çoğaldı. 

Her şeyi bırakıp 2023 hedefleri cazibe dolu olsa da halkı mutlu etmeyecek. Çıkmaz yollara sürüklenen Türkiye'nin en önemli meselesi hakça dağıtım ilkesine sadık kalınarak hak ve hukuk çerçevesinde hür iradeye dayalı vatan bütünlüğünü bozmadan vatandaşları eşit çizgiye getirmektir. 

Oynanmak istenen oyunu bazabilmenin tek şartı oyununun farkında olmaktır. Oyuna gelmek kimseye fayda getirmeyeceğine göre iktidar hırsına kapılmak başka oyuncuların sahneye çıkmasına yardımcı olur. Halk kendi kararını kendi verirse demokrasi varoluyor. 

Sonuçta şunu unutmayalım ki bizim: 

Ne ağlama duvarımız, ne de yıkılacak Berlin duvarımız var.