Ağlıyordu..

Yanımda..

Yakınımda..

Ona dokunmamamı istercesine..

Ağlıyordu...

Yaşlar boşalırken...

Süzülürken tatlı yanaklarından..

Gözyaşlarının kan olup içime akmasını istedim bir an..

Dökülmemeliydi onlar yere..

Ziyan olmamalıydı..

Bir inci tanesi kadar güzel damlaların hakettiği yer soğuk taşlar olmamalıydı..

Yapamadım..

Ne teselli edecek bir söz söyleyebildim..

Ne de dokunabildim ona..

Sarılamadım..

Sadece bakmakla yetindim..

Tek bir sözümle herşey değişebilecekken..

Arkamı dönüp gitmeyi yeğledim..

Onu gözü yaşlı bırakarak..

Ve bugün..

Belki de hala ağlıyor..

Belki de olanları çoktan unuttu

Ama ben unutmadım...

Gözyaşlarını unutamadım..

Özgün Kaplama

25.05.2005