Ah! bu şarkıların gözü kör olsun

Bu akşam bütün meyhanelerini dolaştım İstanbul'un,
Ama ister şişeden iç ister kadehten,
Bir teselli vermiyor sen yokken  meyhaneler.

Kalbimin sahibi sendin, orda yalnız sen vardın;
Düğününde ağladım, nasıl da boşa yandım.

Gittiğin yolları yakın sanarak,
belki bir gün geleceksin,
lâkin vakit geçmiş olacak.

Rüzgâr söylüyor şimdi o, eski yerlerdeki
bizim ş a r k ı m ı z ı,
nasıl maziye gömdün o tatlı aşkımızı.

-Benim bu üzgün yollardan geçtiğim
senin yüzünden-
Aşkımızın, sevgimizin üstünden,
sene geçti, mevsim geçti, ay geçti;
bana kaderimin bir oyunu mu bu,
felek saadetimi elimden aldı,
bir vefasız yüzünden.

Ağlar gezerim, sahili şimdi, sen yoksun diyerek;
gözlerim yollarda seni anarak,
yıllarca yolunu bekleyeceğim;
kader, kime şikayet edeyim seni,
alnımın yazısı bu, çeke çeke öleceğim.

Gözlerin çektiğini kirpiklere sor,
o gözler, sendeki siyah gözler,
belki  dönersin  diye, yollarını  gözler;
Hani verdiğin sözler, niçin, niye gelmedin?

Kalbim bir pusula, al eline,
çevir istediğin yöne...

Bana bir aşk masalından şarkılar söyle,
ve hicranla yanan kalbime bir teselli ver.

Yalnız benim ol, el yüzüne bakma sakın  sen,
kıskanırım seni ben, kıskanırım  herkesten.

Bir daha esme rüzgâr,içimde nice yılların,özlemi  var.
Aşk bu mu, sevda bu mu, hayat bu mu?
gözlerim  yolda  kaldı, geleceksen gel artık;
Benim de canım var, ben de insanım;

Gel bana gel artık yapma bu nazı,
Sen, uzaklarda  değil, damarımda kanımsın;
Uzat bana ellerini, gel kalbimde al yerini,

Bilirsin sevemez seni hiç kimse,
çılgınca  bir aşkla sevdiğim kadar...

Alaettin Morgül/ 22.01.2012-