Ah kalbim sen benden çok çektin ...

Kalbimin derinliklerine doğru bir yolculuk yaptım bugün, kimler gelmiş, kimler geçmiş, kimisi fazla konaklamış geçtiği yerde izler bırakmış, aradan geçen yıllar o küçücük kalbim için çok şeyler biriktirmiş.

Şimdi pek bi ıssız, hiç çekilmiyor zaten sevmem sessiz sakin yerleri, oysa daha birkaç ay önce nasılda pır pır atardı , temizleri alır dağatır , kirlileri pompalar giderdi , şimdi pekbi tekdüze sanırım monotonluğa alışmış, kendi kabuğuna çekilmiş, küsmüş mü bana kimseleri konuk etmiyorum diye...

Bakıyorum sertleşmiş , taviz vermiyor artık adımlarından, sanki biraz hızlansa yada yavaşlasa olmuyor , yorulmuş kalbim katılaşmış, kolay kolay kabullenmiyor , açmıyor kapakçıklarını, davetkar günler geride kalmış çünkü , gelen hep bir iz bırakmış onda, ama o yılmamış hala tık tık devam , aferin kalbim ben başaramıyorum sen bari yap diyorum, oysa o değimliydi bütün bunları bana yaşatan , ah kalbim ah…

Canım kalbim sen kimleri sevdin, kimleri barındırdın için de, dayandın bunca zorluğa, acıya, değerini bilemedim nasıl da yalnız bıraktım seni son zamanlar da, çok sıkıntılı gördüm seni…

Söz veriyorum kalbim, bi daha seni üzenleri o kapıdan içeri sokmayacağım, sen üzülme yeter, küserde kapris yaparsan bütün hayatıma mal olacak , değerini şimdi çok daha iyi anlıyorum…

Hayatımın anlamı, yegane varlığım, kalbim....