Aklıma düşenler

Hani bazen umarsızca yakalar seni.. Hiç gelmez dediğin düşünceler ağ örmeye başlar beyninde… Yüreğin hızlı hızlı çarpmaya başlar.. (yüreğin kötü anılardan dolayı heycanlanır, tekrar yaşamak istemediğin için telaşlanırsın)
Bazen soruyorum kendime, aklım karmakarışık bir halde sormaya başlıyorum kendime…

Hiç bir şey olmamış gibi devam etmeli mi, ya da anılarla mı yola devam etmeli. Hani bazen hiç ummadığın yerlede karşına çıkar.. Bir kapı arkasında, bir kitap arasında kurutulmuş bir çiçeğin üzerine yazılmış bir not, ya da dağınık bir şekilde unutulmuş mesela…

Buruk bir tebessümde mi hatırlatır …

Ya da sokak aralarında duvarlardaki afişlerde mi? Kalabalık bir Pazar yerinde mi? Hani kalabalıktan sıyrılmaya çalışırken aklına düşer ya birden… Hiç düşünmediğin bir yerde çıkarya karşına… Gömdüğün anıların..
Sen unuttum dedikçe acı maziler sanki unutturmamak istercesine kendisini devamlı yoklar seni.. Devamlı ben burdayım der. Olmadık yerde düşer aklına. Nemlenir gözlerin.

Biten anılar, ya da senin hayatından çıkardım dediğin olaylar da olabilir… Ya da seni inciten bir sevda da olabilir bu..

Biten ne varsa hayatında , gidişi kolay olmuyor. Seni üzen anılar çok kolay çıkmıyor yaşantından.. Sanki her köşeyi döndüğünde sana yeni bir (kötü) sürpriz yapacak gibi.. Ne yazık ki kolay olmuyor. Uğultu gibi savruluyor, yürekte..