Aklımı seveyim!

İlk kocam bana hep “salaksın” derdi, gençlik halleri, onun gözüyle kendime baktığımda “vallaha da doğru söylüyor adam!” dediğim çokça mevcuttu, iç sesimi dinlemeyip susturma yaşlarındaydım, bir tarafım zira “salak mısın sen kızım, seni salak yerine koyarak kendi yetersizliğinin bedelini sana yüklemeye çalışıyor” derdi ama ah işte aşk!...

İnanıyor insan ister istemez, hele ki yaşlar arama-bulma zamanlarına denk geliyorsa…

Kendini bulamamışken aşk adına birine tapıyorken!

Neyse… Geliyor, yaşanıyor, gidiyor yaşanıyor; deneyimler bilge dostlarımız, deneye yanıla insan kendini buluyor!

Bu bulduklarım arasında bir gerçek var: Salak değilmişim ben a dostlar!

Vallaha da billaha da!... (Bu arada, lafın gelişidir bu, zira hiçbir şey için yemin etmek adetim değildir, hatta hiç de samimi bulmam, az biraz yeri gelmişken söyleyeyim!”

Mantık örgüm pek güzel çalışıyor, çok şükür!

Geçenlerde bir yazı yazmıştım http://blog.milliyet.com.tr/Dear_Kevin_Costner%e2%80%a6/Blog/?BlogNo=204760, mesela, “Hah, işte ben demiştim!” tarzını sevmememden ötürü pek sessiz kalırım bu durumlarda; aslında içten içe sanırım ki birileri durumun farkına varır, önyargılarından dolayı utanırlar… Bu durumda “Hah, ben demiştim zaten!” demek pek de bir ayıp kaçar!

İnce düşüncelerle derin sularda yüzerken sığlarda oturup ahkam kesenlerin hali hazırda pişkince veryansın etmelerine gönlüm el verirse, işte bu salaklıktır, bu yüzdendir, misal, Kevin Costner’ın desteğine şüpheyle yaklaşımıma anlam veremeyen kişilerden bir açıklama ya da “Önyargılı davrandım!” diyen bir beyanına hodri meydan deyişim!

Evet, bu konuda eleştirenlerden bir ses bekliyorum!

Zira, artık biliyorum ki, salak değilim!

Gülgün Karaoğlu

Ekim,14/09