Allah'ın askerleri

Düşündük mü hiç? Dokuz yaşında yapayalnız kaldığımızı veya bir kararla terketti mi aramızdan birileri ailelerini.

Öyle kaldık mı çaresiz yalnız başına kaçımız yeryüzünde yaşama devam eder yahut savaşmaya. Kaçımızın tanrıya inancı kalırda ellerini havaya kaldırır o en korumasız o en güvenli anda. Birileri var yaşamaya devam eden ve inatla sürdürüyor umutlarını. Bazen acıdığımız bazende hor gördüğümüz küfrettiğimiz insanlar. Onlar sokak cocukları Allah'ın Askerleri.

Durmadan savaşıyorlar hayatla isyan ediyorlar ve istiyorlar tanrıdan hayattan ve bizden. Seçiyorlar hayatı durmaksızın umut ediyorlar yarınları kimi şarkıcı kimi sinema yıldızı içeriye giremese de sinemadan düşünüyor yarın o afişlerde kendisi olacağını. Sadece bekliyor elinden tutmak isteyeni kendisinde var bunu biliyor ki istiyor aç gözlü değil sadece kendinde olanı hakkını istiyor. Allah'ın Askerleri yılmıyor savaşıyor arada ezilenler oluyor yahut düşenler tanrırın cennetinden vazgecip yarınlarından sıkca karşılaştığımız sokaklarda hayut haber bültenlerin de korkuyoruz ya onlardan egleniyorlar bizimle aman kurtulayım da hemen diye hızlanıyoruz ya görünce neden kaçıyoruz kimden pis kokuyorlar diyemi yoksa kirli kıyafetlerden mi? Cevabı biliyor muyuz? Kendini koy o kıyafetlerin içine insanlar senden kaçacakdır. Peki sen kötü bir insanmısın hangimiz yanlış kararlar vermedi? Hangimiz hiç pişman olmadı. Ne oldu o kıyafetler canını mı acıttı artık sendemi bir pisliksin kendi gözünde onlar için hala insansın ama yardım edilebilir biri belki belki de sevilir.

Tarih 16/07/2008 yer Taksim saat dört gibi tünelden yukarı yürürken gördüm çekilmişler köşelerine ellerinde malum bez ve o koku. Geçerken yanaştılar yanıma abim durumum yok biraz paran var mı diye. Hadi yemek yiyelim dedim o ifade güzeldi yüzünde beliren. Nöbetiçi bir tekel bulduk ekmek arası yapan belki tuhaf gelecek ama kendimi güvende hissettim yanların da biri mersinliymiş diğeri samsunlu anlattılar kısaca hikayerini ekmeklerini usulca yerken sonra bana sigara ikram ettiler belki hayatımda ki en keyifle içtiğim sigaraydı. Hiç soru sormadım. Sıkılsınlar istemedim benden onlar anlattı gece boyunca ben dinledim. Anladım ki tek farkları kokuları ve giyisileri.

Usta Yaşar Kemal in bir eserini okumuştum Allah'ın Askerleri çok seneler önce O zaman anlayamamıştım kitap ismini şimdi anlıyorum. Hava ışımaya başlayınca ayrıldım Allah'ın Askerlerinin yanından üzüldüler gidiyorum diye garip ama ben de üzüldüm. Arkamdan deli gibi el salladılar bağırdılar Allah'a Emanet Ol diye. Çok şanslıyım bana tekrar umut etmeyi yaşamayı sevdirdiler o kısacık sürede. Allah'a Emanet Olun Allah'ın Askerleri.