Allah korkusunun mantığı yoktur; Allah’tan niye korkalım ki, Allah öcü mü?

Kutsalda mı yazıyor, ermiş derviş mi söylemiş; ben bilmem abi… Tanrımız ya bize verdiği aklı geri alsın ya da aklımıza uygun şeyler söylesin!

Allah’tan korkmamız gerektiği nerede yazıyor bilmiyorum. Ayetlerdeyse acaba anlamı bizim bildiğimiz gibi mi? Aslında korkmanın bir tek anlamı var. Bizler korktuğumuz şeylerden neden korkarız? Bana zararı dokunur mu deriz. Korkmanın anlamı çekinmektir. E Allah’tan korkuyorsak O’nun bize bir zararı olacağını düşünüyoruz demektir. E madem öyle Allah’tan uzaklaşalım, kaçalım; niye ona yakın olmaya çalışıyoruz ki…

İbadetinizi korktuğunuz için yapıyorsanız vah bu dine! Cinayet işlediniz. Zina yaptınız. Hâşâ Allah kalktı geldi, sizi dövdü mü? Bir şey yok, hesap gününe kadar serbestsiniz. Bunu böyle düşünen için Allah korkusunun ne anlamı olabilir ki… Allah’tan korkulması gerektiği insanlara tuhaf geliyor. Bizi O var etti; babamız gibi. Sorun bakalım kaç kişi babasından korkuyor?

Ben korktuğum bir gücün karşısına durup ibadet edemem ki… Onunla aramda bir bağ olacak. Bu bağ nasıl kurulacak. Allah korkusu sadece kalplerin stresini artırıyor. Gerilim içinde giriyoruz mabetlere. Niye ki? Hâşâ Allah ile düşman mıyız yoksa canımızı mı alacak! Ondan korkmamız emirlerine uymamızı sağlayacaksa korkuyla yapılan ibadetin hayrı olmaz. Titreyerek dua edeceğim, şuna bak ya!

Kâinatın efendisi nasıl korkulan bir şey olabilir ki! Darda kalınca ona sığınmıyor muyuz? Sizlerin ibadet yapması için Allah korkusu gerekiyorsa imanınız nasıl sahih olabilir? Sizler Allah korkusuyla neyi kastediyorsunuz bilmiyorum; ama insan korktuğu şeyi sevemez de…