Altıda bir... (yaklaşık)

Açıkcası belgesel kanalları ve sinema filmlerinin olduğu kanallar dışında pek televizyon izlemiyorum. Şu sıralar iki oskarlı "İrlandalı kız" filmini yeniden izledim. Güzel bir film, öneririm.

Evde konuklarım varsa ve eğerki dizi izlemek istiyorlarsa, göz atıyorum çok izlenen dizilere.

Dizilerdeki ortak dikkatimi çeken noktalar, özellikle "aşk" temasının işlendiği mekanların milyon dolarlık evler olması, havuzlu bahçelerinden geçip, milyonluk işlerine gidip-gelirken cipler, eğer ortam fakirse mutlaka güçlü bir aşiret reisi veya köy ağası -ama mutlaka yüzbinlik cipi yine olacak- korumalarda mercedes, rezil bir fakirlik kenarlarda, gerçek hayatta olması mümkün olmayan senaryolar, klişe replikler, abartılar, hayatında silah görse altına edecekken -mantar tabancalarını- çata pata oralara buraya sıkanlar, maçolar, korkaklar; ama mutlaka hesapsız arkası kesilmeyen paralar, çözülemeyen sorunlar, bla, bla, bla...

Diğer bir yandan baktığımda ise bu sektörden geçimini sağlayan büyük bir kitlenin olması.

İşin bu yönünde de olmayacağım.

İlgimi çeken "binbir gece" adlı bir diziye konu olan şu malum sorudaki belirlenen 150 bin dolardaki sır. Senarist çok eğlenmiş olmalı bu rakama ulaşırken. Aklından nasıl hesap yaptığı açıkca belli olmakta. Birincisi, burası Amerika değil, film de ahlaksız teklif değil. Oyuncularda Robert Redford ve Demi Moore olmadığına göre 150 bin USD iyi bir para olmalı senarist için. Kafasında sanıyorum bir 500 bin geçmişti önce. Daha sonra bu rakamı herkesin inandırıcı bulacağı rakama doğru yavaş yavaş indirmiş olmalı.

Robert Redford bir milyon teklif etmişti. Bu durumda, bir milyona 150 bin hesabından, yaklaşık altıda bir ediyor.

Hımm, aydaki çekim kadar... Altıda bir değer.

Tabi senaristin ülkemizin ekonomik durumunu da göz önüne almış olabileceğini de söylemek gerekli. En iyi olasılıkla çocuğun hastalığı için gereken para miktarına göre rakamın belirlenmiş olması. Melekler öpsün yanaklarından sayın senarist.

Şimdi kalkıp bizim dizilerimize laf söyleyip Amerikan dizi ve filmlerine bir şeyler söylemezsek olmaz.

Amerikan film ve dizilerinde dikkatimi çeken en ilginç olay, kadınların ingilizce konuşurken dudaklarındaki aşırı abartılı sağa sola kaymalar. Hollywood'da aynı hocadan eğitim aldıklarını gösteriyor kızların. Aynı tarz yalancıktan dekolteler, zorlama birliktelikler de cabası. Ama izlemekten keyif aldığım -eski- tatlı cadı dizisindeki samimiyeti seviyorum.

Günümüzde, house dizisindeki konular gerçekçi görünüyor ama öyle bir doktoru ülkemizde hergün döverler, ardından soruşturma geçirir ve en sonunda serin dağlara sürerler.

Efendim, biz yine konumuza dönersek, pasta ortada duruyorken, yeşil yeşilde bakıyorken size, dilim dilim diziler hep olacak.

Esas kızın ve esas oğlanın sesi, seslendirme sanatçıları tarafından değiştirilip seyircinin kulağına servis edilecek. Normalde ince sesli jönümüz, silahını parlatsın diye kalın ve heybetli bir sese kavuşacak, hatta kendi sesini dahi unutacak. Öyle havaya girecek ki, gerçek hayatta da dizilerini yaşamaya başlayacak. Aslında içinden çoğu defa seslendiren sanatçıyı yanında taşımayı geçirmekle birlikte, buna bir çözüm bulunamayacak.

Şimdilerde yüzleri eskimeye yüz tutanlarla yeni piyasaya çıkacaklar arasındaki boşluğu doldurmak için, eskilerde kalmışlardan kısa bir araştırma sonunda uygun kişi belirlendikten sonra, ya eşinden ayrılacağı, yada kavgalı dövüşlü bir senayro uygulanacak. Eskiden kalma, yaklaşık bir hafta kadar kanallarda gezinip cebine takviye yaparken, yenilerin hazırlanması için zaman kazanılacak.

Halk bütün bunları bilecek, ama önüne daha farklı bir şeyler konmadığından, "benim için fark etmez" diyecek, yeterki seyir olsun diyecek, bu olay da böylece sürüp gideceeeek....