Alzheimer

Bazı terapi merkezleri ; ‘’yaşlı, mutsuz ve konuşmayan Alzheimer hastalarına ; oyuncak bebek vererek hastalık süreçlerini daha konuşkan ve daha mutlu bir şekilde geçirmelerini sağlıyor.’’ diye bir yazı okudum. Oyuncak bebeği gün içinde sallayarak, onunla konuşarak, ona ninniler söyleyerek ve gülen yüzüne bakarak mutlu olduklarını gözlemliyorlarmış.

Alzheımer o kişide; anlık unutkanlıksa ve hafıza cok iyi bir sekilde anlık ta olsa geliyorsa, bu sistemi uygulamak doğru değil..Fakat artık hafıza hiç gelmiyorsa; o zaman onları mutsuz ve sessiz görmekten iyidir; oyuncak bebegi onlara vermek. Ama şunu unutmayalım lütfen, yaşlandıkça cocuk gibi oluyoruz ve hep ilgi istiyoruz ; ilgi toplamak için de çoğu zaman ( aylarca, günlerce ) hatırlamıyor gibi yaparak çocuk olabiliyoruz. Bunu dikkate alıp, gerçekten unutkan olup olmadığına emin olduktan sonra bu sistemi uygulayalım. Yoksa onlarda ummadığımız yaralar açıp, onları gerçek anlamda cok daha mutsuz edebiliriz. Bir de dikkat ! Alzheimer hastaları konuşurlar, hiç konuşmamazlık yapmazlar. Konuşmuyorlarsa, hiç hatırlamıyor diye düşünmeyin, onlar sadece ne yapacağınızı ve yaklaşımınızı merak ederek onu düşünüp ondan sessiz kalıyorlar. Ve her sessizlikleri, sizde onlara karşı acaba birşey mi yaptım diye de sizi lütfen düşündürsün. Çünkü o durumda muhakkak o ortamda onların hoşuna gitmeyen birşey olmuştur ya da sağlıklarıyla ilgili endişe ve ölüm korkusu onların etrafını sarmıştır. O zaman oyuncak bebek değil de, sadece içten sevgimizle sarmalayalım onları.

Herkese bol sağlıklı günler..

Lalenur Balcı ;)