Ama aşk olsun sana Can Yücel, aşk olsun sana ama illâ AŞK!

Can Yücel'i çok sever ve önemserim. Neden mi?

Can Yücel başka hiçbir şey yapmamış olsaydı sanat adına, şiir adına, kültür adına; sadece Shakespeare'in 66. sonesini çevirmekle yetinseydi; bu durumda bile kuşaklar boyunca hatırlanmaya ve sevgiyle, saygıyla, muhabbetle anılmaya lâyık bir şey yapmış sayılırdı bana kalırsa.

O derece has bir şairdi, o denli sıra dışı bir sanatçı ve o kadar farklı bir insan ki 'O', o kadar olur yani! Ne denebilir ki ardından edilmiş onca lâfın gölgesinde ve zamanın bu vaktinde şiirimizin bu çocuksu, bu samimi, bu insancıl, bu gürbüz, bu şakacı, bu küfürbaz ve bu vicdanlı sesi için?

Ben, kendimce ve şahsi merceğimden, en azından şunu demeye mezun ve hatta mecbur hissediyorum kendimi: 

ama aşkolsun sana Can Yücel, aşk olsun sana ama illâ AŞK!

İşte, beni bu denli fanatik bir 'Can Yücel'ci yapan Shakespeare'in söz konusu ettiğim o 66. sonesinin İngilizce orijinali:

tired with all these, for restful death i cry, as, to behold desert a beggar born,

and needy nothing trimm’d in jollity, and purest faith unhappily forsworn,

and guilded honour shamefully misplaced, and maiden virtue rudely strumpeted,

and right perfection wrongfully disgraced, and strength by limping sway disabled,

and art made tongue-tied by authority, and folly doctor-like controlling skill,

and simple truth miscall’d simplicity, and captive good attending captain ill:

tired with all these, from these would i be gone, save that, to die, i leave my love alone.

Ve işte bu d,a bu yazıyı yazmaya beni âdeta mecbur eden Can Yücel'in o mucizevi 'yeniden söylemesi'yle, o inanılmaz 'yeniden yazması'yla yukarıdaki sonenin Türkçesi:

vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.

değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,

değil mi ki ayaklar altında insan onuru, o kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,

ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru, ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,

değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın, değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene

doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın, değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen’ e

vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama, seni yalnız komak var, o koyuyor adama. 

Modern Türk şiirinin özgün ve önemli temsilcisi Can Yücel (1926 - 1999), ardından yukarıdaki gibi mucizevi çevirilerle; çok içten ve sahici dizeler bırakarak, 12 yıl önce, 12 Ağustos'ta bu dünyaya veda etmişti. 

Ruhu şâd olsun.