Amerikan Tıraşı

İstanbula geleli tam bir sene olmuş. Az önce ayna karşısında farkettim, saçlarım da harika olmuş. Kendimi acayip yakışıklı hissettim bir an. Karar aldım bundan sonra hep amerikan tıraşı kestirecem, artık subay tıraşıyla bir yere varılmayacağını anlamış durumdayım.

İstanbula geleli tam bir sene olmuş. Çocukluğumda amerikan tıraşı olmak çok statülü bir şeydi sanki.Çünkü berber dünyasında yeni yayılan bir akımdı o zamanlar ve/fakat herkes kestiremiyordu öyle ha deyince, önce ana babayı ikna etmek gerekiyordu. Onlar ise her yeniliğe olduğu gibi buna da ilk başlarda şüpheyle yaklaşıyorlar ve bildikleri gibi kestirmeye devam ediyorlardı saçımı. O yüzden ben hiç amerikan traşı olamadım küçüklüğümde, hep alabros traşa(3 numaradan az daha uzun tıraş şekli. Artvincesi için bkz.alapulus) talim ettim senelerce. O zamandan beri amerikan traşına karşı içimde büyük bir sempati ve özlem duymaktayım.

İstanbula geleli tam bir sene olmuş. Zaman ne kadar çabuk geçiyor. Dedemin 60 sene öncesinden siyah-beyaz bir gençlik fotoğrafını görmüştüm, amerikan traşı gibi yapmıştı saçını, yanlar arkalar kısa, önler ise uzun ve arkaya doğru taralıydı. Hayran kalmıştım dedemin o fotoğraftaki karizmasına, keşke bende de dedemin şu karizmasının onda biri olsa diye geçirmiştim içimden.

Dedem öleli 50 sene, ben doğalı 28 sene, istanbula geleli ise tam 1 sene olmuş ve şimdi anlıyorum ki büyümek özgürce amerikan tıraşı olmanın keyfini doyasıya yaşamak olsa bile; ben çocukluğumda alabros saç tıraşıya mahallede koşturduğum, bilye,gazoz kapağı, kapış,üçgen, alman kalesi oynadığım günlerimi hiçbir şeye değişmem bugün bile.