- Kategori
- Şiir
Anılar.....
Yazamıyorum da artık
Bir geminin güvertesinde tariflerimi rüzgara kaptırdım
Kara görünene dek sözsüzüm
Yakınlıklar dokunmalar bakışmalar
Ve sevinçler ve hüzünler kırgınlıklar
Açılmamış öfkeler bant vurulmuş yaralar
Hiç biri elimde değil
Kimse içimde değil
En içimde göz yaşım oldular
Şimdi bir gecekondu mahallesinde dar bir sokak içinde
Yolun kenarındaki çalılıklara oturmuş
Gelip geçen arabaların tozuna bulanırken
Uzak düşlerin ne kadar uzak
Çakıl taşlarınınsa
Elimin altında olduğunu yeni keşfeden o küçük çocugum
Topraktan evim olsun istiyorum
Yağmurdan annem
Ne zaman değseler tenime
Özlenmeyi özlediğim için
Ne çok terk edildik hepimiz
Dokunulmamış kalpler konuyor elimize
Kelebek ömürlü
Nasıl tanıdık nasıl bildik
En pırıltılı tozlarını bırakıp üzerimize
Ölüme uçuyorlar dur dedirtebilmek için
Oysa bu benzerlik hiç affedilmedi
Durmadan çarptığım duvar oluyorum
Çıkmaz sokaktım önceleri
Girilmez oluyorum
Toprağa gömdüm evi
Yağmur yağdığında artık ıslanıyorum