Anne ben acıktım...

Son yıllarda annelere bir şeyler oldu! Teknoloji arttıkça, ev işleri kolaylaştıkça,hazır gıdalar arttıkça anneler de bir rahatladı ki sormayın...

Televizyonda bütün gün sağlıklı beslenme programlarını izleyen anneler iş gerçeğe dönünce sınıfta kalıyor. Sosyoekonomik seviye yüksekse çocuklar daha şanslı.Çünkü okumuş,çalışan kadın daha planlı, daha bilinçli.Çocukta ve ailede belirli bir disiplin, yatma -kalkma saati,yemek saati var. Ama orta sınıf dediğimiz grupta maalesef bazı taşlar yerine oturmamış.

Bir öğretmen olarak çok rahatsızım. Çünkü çocukların çoğu akşam televizyon karşısından zamanında kaldırılıp, yatırılamamış. Anneler sabah kalkıp çocuğa bir kahvaltı hazırlamamış. Çoğu zaman saat çalınca kalkıp, bırakın kahvaltıyı elini yüzünü yıkamadan gelen çocuklar. Çocuğun elinde beslenmesi bile yok!Elindeki üç kuruşla kraker,kola alan çocuklar.Öğlen ekmek arası patates kızartması; çünkü devlet okullarının çoğunda tam gün öğretim olsa dahi yemek çıkmıyor. Beslenme eğitim-öğretimi dahi etkiliyor.Bu mu gelişen Türkiye?

Çocukların üstü başı yıkanıp, ütülenmemiş. Çocuk haftada bir gün banyo yüzü görmemiş. Diş macunu, fırçası var mı bakalım günde iki kez dişini fırçalasın.

Çocuğun disipline alışması bebeklikten başlar. Çocuk zamanında uyuyup, zamanında beslenip, zamanında temizlenirse hem kendini güvende hisseder, hem de o disiplin tüm yaşamına etki eder. Çocukların ihtiyaçalrının giderilmemesi ihmaldir.Bırakın çocuğa sarılmayı, sevmeyi, güzel sözler söylemeyi çocukların fiziksel temel ihtiyaçları bile karşılanmıyor. Çok cocuk yapın demesi pek kolay ama ortada bir Türkiye gerçeği var.

Sadce çocuklara değil kadınlara da üzülüyorum. Çünkü bu ailelerin çoğunda mutsuz kadınlar var. Kadın okutulmamış, çalıştırılmamış,kapı dışarı çıkarılmamış,evin ve çocukların bütün yükü kadında... Erkekler nerde? İşte ,kahvede,gezmede,mangalda,ayak uzatmada...

Kısacası nitelik mi,nicelik mi? Çok çocuk yapıp dar gelirli ailelerde yetişmiş mutsuz ve güvensiz sorunlu çocuklar mı; sevgiylel,ilgiylebüyütülmüş ,karnı tok-sırtı pek geleceğe umutla bakan çocuklar mı?