Anne kutsaldır

Düşünsenize bir anne- baba bir çok çocuğuna aynı anda bakabiliyor, ama tek çocuk günümüzde anne babaya bakamaz hale gelmişdir. Kendisine zarar verdiğini iddia ederek annesini demir parmaklıkların arasına kapatan bu oğul ve gelinin hiç mi vicdanları sızlamadı. 76 yaşındaki bu ninemin günahı neydi yaşlanmak mı? Kezban anam saçını süpürge etmişti vicdansız oğluna, kimbilir kaç geceyi karyola başuçlarında derin iç çekişler dinleyip hüzünlenerek uykusuz geçirdi, kaç kez emzirmede bitkin uyuya kaldı ve şimdi hak ettiği yer demir parmaklıklar arasında tek göz oda. Ana babaya iyilik ve ihsan evlat üzerine farzdır, Onlara isyan etmek haramdır. Hadisi şeriflerde buyrulur ki: Cennet kokusu beşyüz yıllık mesafeden duyulur, Ana Babasını üzenler, terk edenler bunu duyamaz. İnsanın sesinden sonra gelen diğer alternatiflerin hepsi vicdanı bastırmaya çalışan nefsin sesidir. Nefis insanı var gücüyle doğru olandan alıkoyup, ona kötü olanı yaptırmaya çalışır. Ama burada görünen tek nefis yok iki nefis var. Böyle bir olayı an ve an yaşamak sızlayan bir yürekle bir ömür geçirmek demir parmaklıklar arasında kalakalmak öylece kimseyi görmeden, duvarlara bakarak hiçbir sevgi şefkat eli değmeden, yaşatmak bir insanı, hemde bir anayı hangi vicdana sığar. Vicdanın yerle bir edildiği unutulduğu bir toplum haline gelişimizin en hazin belirtisi değil mi ? bu olay. Bir anayı demir parmaklıklar arasına kapatan o elin sahibinden ne bekleyebilirki insan. Bu zihniyetteki insanların, ne ailesine, ne toplumuna, nede çocuklarına faydası vardır.

Kezban ninemin başına gelen bu olay, her şekli ile insanın insana, insanın hayvana kısacası yaşayan nefes alan bir canlıya uyguladığı tarif edilmez bir duygu. bunu neyle, nasıl adlandıracağımı bilemiyorum. Bu konu hakkında yazarken inanın ki, aşırı derecede geriliyor, iç isyanımı bastırmakta güçlük çekiyorum. Peki bu olayı yapanlar demir parmaklıklar arasına anasını kapatan o vicdansız adama ve karısına ne demeli. Hangi ruh halindeyken, hangi vicdanla bunu yapmıştır ki. Bunu anlamak mümkün değil. Siz insanlıktan çıkıp canavara dönüşmüşsünüz.Gün geçtikçe buna benzer bir sürü olayla karşılaşıyoruz. Şiddet, tecavüz, dayak, taciz, tümü nekadar acı olsada maalesef bu olaylar günümüzün gerçeği. Bu tür sevimsiz konuların hepimizin yüreklerini dağlamaya devam ettiğini görüyoruz.

Yaşamak, hayatımızı idame ettirirken paylaşmak durumunda olduğumuz tüm değerlerimiz, vicdanımızla anlam bulmaz mı sizce? Vicdanı varsa eğer bir insanın kalbinde, toplum içindeki davranışları asla başkalarına zarar vermeyecektir. Bu bağlamda bir evlat bir anneye kötülük yapabilir mi? Varlarını, yoklarını bize, bizim geleceğimize adayan ve bu uğurda her türlü fedakarlığı yapan anne ve babalarımıza eziyet edenlere, el kaldıranlara, demir kapının arkasına atanlara ne demeli? Saygı ve sevginin en yücesini hakeden bu eli öpülesi insanların, kalbini acıtmak, onlara eziyet etmek bizim bu toplumumuza yakışıyor mu? Bu yaşlı insanlar bunları hak etmiyorlar.’ ’Cennet anaların ayakları altındadır’’ hatırlamak lazım. Dünyaya gelmemize vesile olan anne-babalarımız bizler için hayat ve huzur kaynaklarıdır. Şahit olduğumuz bu tabloları oysaki huzur ve mutluluk, fedakarlık ve sabır, merhamet ve hoşgörü süslemelidir. Anne babalarımızın varlıklarını yük değil nimet olarak algılamalıyız. Onları baş tacı yapıp, üzerimizdeki haklarını en iyi şekilde yerine getirmeliyiz. Sevgi, Saygı Ve Hoşgörüyle kalın.