Anne

Öyle bir film düşünün ki kimi seyircide hayranlık, kimi seyircide oflama puflama sıkılma alameti göstersin. 2017 yılında izlediğim baş rollerini Jennifer Lawrence ve Javier Bardem’in paylaştığı bu yapımı izlerken film arasında salonun yarısı boşalmıştı.

 

Evet, film bazen sıkıcı ilerledi fakat ara ara gelişen olaylar, izleyiciye  tarihi ve dini olgularla verilmek istenen mesajlar, filmin içeriğini anlayan izleyicilerin salonda kalmasını sağladı. Sosyal medyada filmi beğenen izleyicilerin, filmi övmesinin arkasında yatan temel neden buydu. 

 

Konuya girmeden belirteyim bu film eleştirmenlerden geçer not aldı.

 

Konuya birazcık girecek olursak, evli iki çift şehirden uzak eski bir malikaneye taşınır. Zaman zaman eve ilginç kişiler misafirler gelir. Evdeki çiftimizden bay olanı bir şairdir. Şairin konukları gelmeye başlar ve bu konukların sayısı ve profili git gide gizemli bir hale gelmeye başlar. Gel zaman git zaman ev misafirlerden dolar taşar. Evde cinayetler baş gösterir, polis eve operasyon düzenler, askerler ortaya çıkar bir anda cephe savaşı baş gösterir, evde garip tarikatlar oluşur, en sonunda Jennifer doğum yapar ortalık çorba olur.

 

Bu bahsettiğim süreçler aslında, yönetmenin dünya ve dinler tarihindeki süreçlere dolaylı olarak göndermelerinden oluşuyor.

 

Film bittikten sonra bir hafta çevremdekilerle tartışacak sorgulayacak malzeme çıkmıştı.