Anneler okusun

Mesleğim gereği karşılaşmış olduğum pek çok sorunun temelinde aile eğitimi ve toplumun hayata bakış açısı yatar. Öğretmenlik yaptığım yörenin en büyük sorunlarından biri (belkide pek çok yörenin) ilgisiz ebeveynler ya da yanlış yetiştirilmiş çocuklar olarak karşımıza çıkar. Her ne kadar yöresel olarak kadınının çalışkan, erkeğinin ise tembel olduğu, kadın bağ bahçede çalışırken erkeğin kahve köşelerinde vakit öldürdüğünden bahsedilse de bu tamamen doğru sayılmaz. Erkekte mümkün mertebe aynı veya üstün derecede emeğini ortaya koyar. Fakat maddi kavramlara olan eğilim, ekonomik nedenler, değişen toplumsal değerler kişilerin ilgilerini odaklanmaları gereken noktadan uzaklaştırmışır. Daha çok para kazanma hırsıyla ortaya konan efor için dayanak "Çocuklarım için çalışıyorum" iken ne yazık ki düşünülen sadece gelecek olmuştur. Tabiki gelecek önemlidir ancak çocuğun devamlı gelişen, değişen, öğrenen bir tabiata sahip olduğu düşünüldüğünde sürekli bir ilginin gerekliliği sağlıklı bir kişisel gelişim için kaçınılmazdır. 

Benim çocukluğumda bana ilgi gösteren tek birey annemdi. Geleneksel bir uygulama bakımından babam ulaşılmaz bir ikondu. Günümüzde bunun belirli bir ölçüde değiştiğini gözlemleyebiliyoruz ama klasik örnekler halen mevcut. Baba figürünün silik olması ve sadece problem söz konusu olduğunda kendini göstermesi çocuğun sadece anne merkezli bir karakter gelişimi ortaya koymasına sebebiyet vermekte. Çocuğun en önemli gelişim dönemi olan 0-7 yaş arası anne ile çocuk arasında geçmekte ki bazen bu 0-12 yaş arasıda olabilmektedir. 12 yaşından sonra çocuğun yaşamına baba figürünün dahil olmasının nedeni de ergenlik dönemine giren gencin artık yoğun ilgi gördüğü annesine karşı gösterdiği "hırçın tutum" ve "kendilleşme çabası" dır. Bu da bazı sorunların ortaya çıkması demektir. Sorun ortaya çıkınca da baba sahneye çıkar. 

Burada söz konusu olan bazı ailelerde annenin çocuğun bütün gelişim sürecini zigottan ergenliğe kadar sırtlamasıdır. Çocuğu psikolojik ve sosyal gelişiminin tamamlandığı süreçte anne mutlaka çocuğun yanındadır. Peki bu süreçte anne çocuğuna ne verebilir? Tabiki elinde ne varsa onu. Bu noktada anlıyoruz ki bütün bir neslin akıbeti büyük oranda annelerin elindedir. Ne kadar çok şey bilirse aktarımı o kadar sağlam ve nitelikli olur. Bilgi ve tecrübe tabiatlı bu aktarım ancak eğitimle müsbet hale getirilebiir. O halde nitelikli bir neslin oluşumu için gerekli olan ilk unsur eğitimli annelerdir. Daha bilgili, nitelikli, girişimci, dürüst bir nesil için bırakın "Anneler Okusun"