Anneler ve oğullar...

Aralık ayındayız. İki oğlum da bu ay dünyaya geldi. Şu anda biri 14, diğeri ise 11 yaşına giriyor. Çok sıradan bir cümle olacak ama “çok hızlı geçti yıllar”.

Bebeklikleri çok güzel geçti. Hatırlamıyorum gece kalktığımı ya da uykusuz kaldığımı. Ya da çok sık hastalandıklarını. Yemek konusunda da eziyet etmediler bana. Yaşları geldiğinde masaya bir tabak daha ekledim ve kendileri yediler. Elimde bir tabakla peşlerinden de koşmadım. Yemek hep yenmesi gereken yerde yendi.

Birlikte büyüdük, birlikte öğrendik bir şeyleri. Onlar bana anneliği, bende onlara birey olmayı öğrettim elimden geldiğince.Kimi zaman futbol oynadık yağmurda, kimi zaman sofra hazırladık birlikte.Hiç sadece tek taraf üzerine yaşamadık ya da yoğunlaşmadık hep herkesin yapmak istediği konusunda destek verdik birbirimize ve hepimiz mutlu olduk.Aile olduk.

Aynı davranışları gördükleri halde iki farklı karakter oldular. Büyük olanın, daha rahat hayata bakışı, oldukça sosyal ve dağınık. Hayatının programlı olmasından hoşlanmıyor ama başarılı. Zorlanmaktan da hoşlanmıyor. Dağınıklığını toplamasını istediğimde verdiği cevap “ne gerek var yine dağılacak nasıl olsa” oluyor.

Diğeri tam zıttı. Sorumlulukları onun asli görevi. Ne zaman ne yapacağını bilebilirsiniz. Anlayacağınız programlı ve titiz. Öyle titiz ki düzeni biraz bozulduğunda agresifleşebiliyor.

Yine de ikisinin bu zıtlığa rağmen ortak özellikleri saygılı, anlayışlı, sevecen ve güler yüzlü olmaları.

Akşam işten geldiğimde gündüz yaşadıklarını anlatmak için yarışıyorlar. Bu arada bir de kız kardeşleri var fakat ben bu yazımı bu ay doğum günleri olduğu için oğullarımla ilgili yazmak istedim.

Çocukken “Cosby Ailesi” dizisini seyretmeyi çok severdim. Anne ve babanın çocuklarının yaşadıkları sorunların üstesinden nasıl geldiklerini seyretmeyi.

Çocukları seviyorum. Onları dinlemenin ve ciddiye almanın onlar için ne kadar önemli olduğunu biliyorum.Onları dinlemeyi bildiğimizde onlardan ne kadar çok şey öğreneceğimizi de biliyorum.

Şimdi ben çocuklarımı dinliyorum ya da farklı bir şeyler olduğunu hissettiğimde soruyorum. Elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum. Sonucunda mutlu olduklarında bende mutlu oluyorum, anneliğin vermiş olduğu huzurla.

Evet, sevgili oğullarım hayatımda olmanızdan hep keyif aldım. Sizlerle paylaşmaktan, öğretmekten, öğrenmekten. İyi ki varsınız, iyi ki doğdunuz.

SİZİ ÇOK SEVİYORUM.